De Eeuwige geeft ons meer ruimte dan wij elkaar

Jaren ging ik naar de kerk zonder een relatie met de Maker te hebben. Ik geloofde wel, maar had geen idee wat een relatie met God inhield. Nu ben ik het aan het leren: leven met de Eeuwige. Ook al gaat het met vallen en opstaan, ik heb inmiddels wel ontdekt dat ik stilte en ruimte nodig heb. Stilte om me te concentreren op wat God voor ons en mij wil en ruimte om te groeien.

De afgelopen jaren heb ik verschillende gemeentes bezocht. Gewoon om eens te kijken hoe andere christenen het doen. Gelukkig is overal wel iets moois, iets van God, te vinden, ook in de gemeente waar ik deel van uitmaak.

Geregeld bekruipt me het gevoel dat ik van de ene slangenkuil in de andere ben gestapt.

Waar ik moeite mee heb is de stelligheid over bepaalde zaken: zondag of sabbat, Yeshua of Jezus, kinderdoop of dopen na de keuze voor Jezus, de visies op relaties die afwijken van het plaatje gehuwde man en vrouw, kinderen aan het avondmaal of niet, de vrouw als voorganger en ga zo maar door. Ook al zijn sommige discussies op zijn tijd best belangrijk; mij besluipt geregeld het gevoel dat ik van de ene slangenkuil in de andere ben gestapt.

Dan ben ik extra blij met de Bijbel. De Bijbel, dus de Eeuwige, geeft ons zoveel ruimte, er staat zoveel níet in. De Eeuwige geeft ons meer ruimte dan wij elkaar. Waarom voor een ander bedenken hoe hij met Jezus zou moeten leven en welke keuzes hij dan zou moeten maken? Als ik naar mijn eigen leven kijk, heb ik het al druk zat. En zoals ik iemand eens hoorde zeggen: ‘Oordeel niet voor je in iemands schoenen hebt gestaan.’

De Eeuwige geeft ons meer ruimte dan wij elkaar.

Ruimte en stilte, daar verlang ik naar. Ruimte om te groeien in het tempo dat de Eeuwige bepaalt en stilte om Zijn stem te kunnen horen. Vaak sluit ik me bewust af van felle discussies op sociale media. Dit in tegenstelling tot het echte leven: dan doe ik (te) graag mee. Als ik op sommige discussies terugkijk, betrap ik mezelf er op de ander weinig ruimte te geven. Het liefst wil ik bepaalde personen om de oren slaan met alles wat ik zogenaamd weet en waarvan ik denk dat zij het niet weten en wel moeten weten. Een nare eigenschap waarmee ik de Eeuwige eerder in de weg sta dan Hem van dienst ben

Kan ik een plant uit de grond trekken zodat hij harder groeit? Geef ik de Eeuwige ruimte om aan een ander te werken of stoot mijn gedrag de ander juist af van Hem?
Weer ga ik proberen vaker te zwijgen, me meer richten op wat Hij wil dat ik doe. Nu al weet ik dat dat niet gaat lukken, maar ik probeer het weer opnieuw.
En opnieuw…