Als Lea haar ogen opent is er even dat heerlijke moment dat ze niets weet, maar dan herinnert ze zich alles weer. Meteen keert de buikpijn terug. De eerste, zachte zonnestralen gluren langs de doek dat voor de ingang hangt. Stofdeeltjes dansen in het gouden licht en ze kijkt ernaar terwijl ze krampachtig met haar rug naar haar kersverse man blijft liggen.
Ze vreest het moment dat hij wakker wordt. Als er een hand over haar middel dwaalt, verstart ze. Hij glijdt over de ronding van haar heup, blijft even op haar bovenbeen liggen en gaat dan weer terug.
“Rachel?” bromt hij.
Haar mond is droog als ze zich omdraait. Ze slikt en klemt de wollen mantel onder haar kin.
De Talmoed vertelt dat Rachel weet dat haar vader wil dat Lea, als oudste dochter, eerst trouwt. Ze waarschuwt Jacob en samen spreken ze herkenningstekens af zodat Jakob zeker kan zijn dat het Rachel is onder de feestelijke bruidsluiers. Nog voor Laban zijn dochters kan verwisselen, krijgt Rachel spijt van haar afspraak met Jakob. Lea zal publiekelijk te schande staan als Jacob weigert haar tot vrouw te nemen. Dat wil ze niet.
Bedrogen
Daarom neemt ze Lea in vertrouwen en wijdt haar in over de herkenningstekens. Sommige versies van het verhaal gaan zelfs zo ver dat Rachel onder het echtelijke bed ligt en passende geluiden maakt, zodat Jakob ervan overtuigd is dat hij samen met Rachel is.
Pas in de ochtend ontdekt hij het verraad. De bedrieger is bedrogen. Zo wordt Lea Jacobs vrouw en na nog een bruiloftsweek volgt Rachel.
Teder
In sommige vertalingen wordt Lea beschreven als een vrouw met fletse ogen, terwijl Rachels schoonheid wordt geprezen. Het woord in de grondtekst dat vertaald wordt met ‘flets’ is rak of in het meervoud rakot. Dat betekent teder, zacht, delicaat of zwak. Misschien was Lea zacht van karakter en straalde ze dat uit met een tedere blik. Iets wat haar in haar verdere leven zeker nog van pas is gekomen.
De Eeuwige ziet dat Lea lijdt onder het gegeven dat Rachel de eerste keus is voor Jakob en Hij opent haar schoot. Ze schenkt het leven aan de een na de andere zoon. In tegenstelling tot haar zus later geeft zij haar kinderen optimistische namen (en de rabbi’s noemen Lea een profetes omdat deze namen zinspelen op de toekomst van haar nageslacht). Uit deze namen blijkt dat ze hoopt dat Jakob zich door hun kinderen meer aan haar zal hechten. Als haar vierde zoon, Juda, geboren wordt, zegt ze: “Ditmaal zal ik de HEERE loven.”
Dank de HEER
Het woord dat hier als loven is vertaald, is het Hebreeuwse woord yadah, wat dankzeggen, prijzen en lofzingen betekent. Volgens de rabbi’s is dit is de eerste keer sinds de Eeuwige hemel en aarde geschapen heeft dat iemand de HEERE dankt. Ondanks dat Lea het zwaar moet hebben gehad als tweede keus, geeft ze deze vaardigheid door aan haar kinderen. Dat blijkt volgens de rabbi’s uit Juda’s houding nadat hij met Tamar geslapen heeft: “Zij staat in haar recht, meer dan ik…” (Genesis 38:26).
Lea en Rachel worden beide beschouwd als vrouwen die het huis van Israël gebouwd hebben (Ruth 4:11). Beiden hebben ze koningen en strijders in hun nageslacht. Maar volgens de Talmoed heeft Lea het grootste deel gekregen, want met Levi en Juda kregen haar kinderen het priesterschap en de troon. Twee zaken die blijvend zijn.
De diepere gedachten en het ´visualiseren´ van de schrift, wil nog weleens helpen.
In de tweede plaats als een parabel voor onszelf.
Shalom