Lees ook: Tacheles met Aviel: ‘Wantrouwen jegens Arabieren neemt toe!’
Tacheles, ik zeg open en eerlijk wat ik denk. Wees alsjeblieft niet boos op me omdat ik tegenwoordig minder sympathie heb voor onze vijanden.
Ik kan me goed voorstellen dat veel christenen meer van Israël eisen dan van andere volkeren in de regio. Meer rekening houden met de Palestijnen, vooral met de burgerbevolking en nog meer met de kinderen. Maar dat is in onze tijd niet mogelijk. Als monsters als Hamas hun eigen broeders en zusters niet sparen en zich in plaats daarvan achter vrouwen en kinderen verschuilen, waarom zouden we hen dan met liefde behandelen? Liefde voor vijanden, dat is een ander onderwerp en heeft hier niets mee te maken.
Er zijn drie weken verstreken en het dodental stijgt, vooral aan Palestijnse zijde. Officiële cijfers van het Palestijnse ministerie van Volksgezondheid spreken van 7.500 doden en 18.500 gewonden in de Gazastrook. Volgens UNICEF zijn er in de eerste 18 dagen van de oorlog 2.360 Palestijnse kinderen gedood en 5.364 gewond geraakt. Volgens VN-rapporten worden er elke dag 400 kinderen gedood of verwond. Deze kinderen zijn niet opzettelijk neergeschoten, gebombardeerd, laat staan afgeslacht en verbrand alleen omdat ze Palestijns zijn, nee. Ze liepen in de weg. Ik twijfel aan de Palestijnse cijfers omdat uit ervaring van eerdere operaties, opstanden en oorlogen deze cijfers nooit juist zijn geweest. Ten tweede moet ik mezelf eerlijk afvragen of ik nog wel zoveel medeleven heb als vroeger. Ik denk dat mijn niveau van medeleven een beetje is gedaald. Niemand kan mij ervan beschuldigen dat ik Arabieren of Palestijnen haat. Integendeel, ik heb veel Arabieren, Palestijnen en Bedoeïenen als vrienden, maar tegenwoordig heb ik minder mededogen met de burgers aan de andere kant die maar één ding willen: Israël uitroeien.
Na de barbaarse aanval op het zuiden van Israël is er een verschrikkelijke woede onder de mensen losgebarsten, met de vastberadenheid om het Hamasregime in Gaza voor eens en altijd te vernietigen. Wat de terroristen van Hamas Israël hebben aangedaan, staat gelijk aan een holocaust, en daarom wordt Hamas gelijkgesteld met de jihadisten van ISIS en de nazi’s. Om te begrijpen waar ik het over heb, volstaat het om een video van de IDF te bekijken. Bewijs van hoe barbaarse moslims hele families afslachtten, kinderen mishandelden, verbrandden en onthoofden op Black Shabbat in de kibboetsim. Dit werd met opzet gedaan. Deze kinderen en families stonden niet toevallig in de weg. Iedereen die deze video en alle andere beelden van de eerste uren van Shabbat heeft gezien, kan zijn ogen niet geloven. Het zijn allemaal beelden van GoPro-camera’s op de hoofden van de terroristen of van beveiligingscamera’s van de kibboetsim. Deze Palestijnse nazi’s en monsters vielen onze huizen binnen en schoten en slachtten iedereen af, alleen maar omdat ze Joden, Israëliërs of zionisten waren. Deze monsters bestormden een muziekfestival en schoten wild op jonge Israëliërs, Amalekieten.
De Palestijnse menigte, gespuis of uitschot, hoe je deze mensen ook wilt noemen, stormden Israël binnen op pantoffels en slachtten elke Israëli op hun pad af in de tweede golf van aanvallen. In Gaza werden de Hamas-terroristen toegejuicht. Palestijnse kinderen worden vanaf hun eerste adem radicaal gehersenspoeld om Joden en Israël te haten. Ze worden zo opgevoed en we moeten langzaam accepteren dat misschien slechts een minderheid van hen met Israël wil leven. Hamas-leiders preken zelf 24/7 hoe gemotiveerd de jonge generatie is om Joden te vermoorden. Dit wordt kinderen op de kleuterschool geleerd en Israël heeft er jarenlang over geklaagd, maar het Westen wilde niet luisteren. Het werd tenslotte grotendeels gefinancierd door het Westen. Deze kinderen zijn nu volwassen en hebben het zuiden van Israël afgeslacht. En ik zie geen positieve wending in de volgende generatie. Ook al heb ik medelijden met de kinderen, ik moet altijd toegeven dat mijn medeleven is bekoeld. En dat heeft niets te maken met liefdadigheid. Punt uit! Maar dat is een ander onderwerp.
Eén ding dat ik van deze mislukking heb geleerd, is dat we moeten ophouden overdreven rekening te houden met onze vijanden. Noch Jordanië noch Egypte, noch Syrië noch Libanon hebben ooit blijk gegeven van compassie voor de Palestijnen. Jordanië noch Egypte willen Palestijnse vluchtelingen uit de Gazastrook opnemen. Syrië heeft tienduizenden Palestijnen gedood in zijn burgeroorlog, in totaal 500.000 Syriërs in elf jaar burgeroorlog. Het Hamas-regime behandelt zijn eigen bevolking in Gaza net zo gruwelijk. Waarom moeten wij altijd de engelen zijn als Israël hoe dan ook naar de hel is verdoemd?
Ondanks de woede onder de bevolking probeert Israël Palestijnse burgers te waarschuwen voor de bombardementen en geeft het burgers een deadline om naar het zuiden te vluchten om hun leven te redden. Maar Hamas houdt een deel van de Palestijnse bevolking in het noorden van de Strook gevangen, met geweld of vrijwillig, als menselijk schild. We weten al jaren dat Hamas zijn terreurhoofdkwartier onder ziekenhuizen heeft, omdat elke terrorist weet dat Israël niet opzettelijk op ziekenhuizen schiet. Dit zijn de beste bunkers voor deze terroristen. Als onschuldige Palestijnen worden gedood, is dat niet de schuld van Israël.
We hebben onszelf wijsgemaakt dat de meerderheid van de Palestijnen met ons wil samenleven. Dat was een fantasie, een wens. Vandaag zeg ik: schiet op de ziekenhuizen om eindelijk het ondergrondse hoofdkwartier van de terreur te vernietigen. Degenen die niet gewaarschuwd willen worden, moeten daarna bij Hamas gaan klagen. Hoe dan ook, uiteindelijk zal Israël de schuld krijgen en vervloekt worden. We leven in het Midden-Oosten, hier eten we hummus, maar we houden van sushi. De afgelopen drie weken hebben we keer op keer gehoord dat we ons moeten gedragen als Arabieren, anders overleven we niet. Dat betekent dat we Arabisch moeten spreken tegen onze vijanden, want dat is de enige taal die ze begrijpen. Ons Hebreeuws en onze westerse manieren zijn een lachertje geworden.
Het is waar dat het Westen Israël de afgelopen decennia in een politieke hoek heeft gedreven en zijn handen achter zijn rug heeft gebonden. Maar ik denk dat tegenwoordig elke Israëli – of de meesten van hen – heel goed begrijpt dat we dringend opnieuw moeten nadenken en eerst rekening moeten houden met onszelf, met het volk van Israël. Niemand in het zuiden houdt meer rekening met Israëlische burgers. “De eeuwigheid van Israël liegt niet”, staat er in 1 Samuël 15. Om die eeuwigheid levend te houden, moet Israël de vijand deze keer vernietigen, anders zal hij ons vernietigen – en dan heeft de eeuwigheid gelogen tegen Israël. Ik hoop dat je mijn punt niet begrijpt, maar de situatie van Israël. Geen medelijden meer!
Wees de eerste die reageert op "Israel Today: ‘Geen medelijden meer’ met Gazanen – Aviel spreekt openhartig"