Terecht dat Trump financiering UNRWA stopt

Er is wereldwijd grote beroering ontstaan nadat Donald Trump begin september heeft besloten de financiële steun aan de UNRWA op te schorten.

De Verenigde Staten levert met ruim 364 miljoen dollar per jaar al jarenlang de grootste financiële bijdrage aan de UNRWA (United Nations Relief and Works Agency), de VN-organisatie voor Palestijnse vluchtelingen. Verreweg het meeste geld komt van de VS, Canada, Australië, de EU en apart nog eens elf West-Europese landen. Slechts drie Arabische landen doneren, één enkel Aziatisch land; er is geen enkele donor in Midden- of Zuid-Amerika noch Afrika. Grote ontbrekende landen zijn bijvoorbeeld India, Rusland, China, Iran en Turkije.

De UNRWA is de vluchtelingenorganisatie van de Verenigde Naties. Deze club is in december 1949 opgericht door de Algemene Vergadering van de Verenigde Naties middels Resolutie 302 (IV) met de bedoeling hulp te verlenen aan de circa 750.000 Arabische vluchtelingen. Nadat Israël in 1948 de onafhankelijkheid had uitgeroepen, besloten zes Arabische landen – Egypte, Syrië, Transjordanië, Libanon, Saoedi-Arabië en Irak – Israël aan te vallen. De Arabische bewoners kregen van hun Arabische leiders de opdracht het land zo snel mogelijk te verlaten om hun intocht te vergemakkelijken, met de belofte op spoedige terugkeer naar hun huizen zodra de nieuwe staat Israël was veroverd en de overgebleven Joden de zee in waren gedreven.

Slachtoffers

De Arabische vluchtelingen worden tot op de dag van vandaag beschreven als “slachtoffers van Israëlische agressie”. Door de Joden het land uitgejaagd, zo zegt men, maar deze beschuldiging strookt niet met de werkelijkheid want hun vertrek was niets anders dan een strategische beslissing van de Arabische leiders. De eerste Israëlische regering onder leiding van David Ben Goerion deed er alles aan de Arabieren te bewegen in Israël te blijven. 160.000 Arabieren maakten slechts gebruik van deze oproep.

Tienduizenden Arabieren vertrokken echter omdat hun leiders via de radio en pamfletten daarop aandrongen. Ook werd tijdens propagandistische radio-uitzendingen Israël beschuldigd van wreedheden tegen de Arabische bevolking. Duizenden Arabieren in Haifa kregen van het Arabische Hoge Comité (AHC) de opdracht de stad te verlaten. Dit gebeurde ondanks intensieve Joodse pogingen om hen te overtuigen te blijven. Enkele dagen eerder was de zesduizend zielen tellende Arabische bevolking van Tiberias door zijn eigen leiderschap tot vertrek gedwongen. Tienduizenden inwoners van plattelandsdorpen werden in opdracht van het AHC door lokale Arabische milities verdreven.

Transfer

In Jaffa, organiseerde de gemeente de transfer van duizenden inwoners, over land en zee. In Jeruzalem verordonneerde het AHC het vertrek van vrouwen en kinderen en in verschillende stadswijken werden de inwoners door lokale bendeleiders uit hun huizen verdreven. Arabische burgers die geen gehoor gaven om te vertrekken werden beschouwd als overlopers. Ook de moefti van Jeruzalem, Haj Mohammed Effendi Amin El Husseini, riep alle Arabieren op het land zo snel mogelijk te verlaten:

“Onze legers staan klaar aan de poorten en zullen alles en iedereen uitroeien om ons land vrij te krijgen”.

De Iraakse premier Nuri zei:

“We zullen het land verpletteren met onze kanonnen en alle schuilplaatsen van de Joden vernietigen. De Arabieren moeten daarom hun vrouwen en kinderen naar veilige gebieden brengen tot na de gevechten.”

De oorlog van 1948 werd uitvoerig beschreven in de wereldpers. Talrijke buitenlandse journalisten die dagelijks in contact stonden met alle betrokkenen schreven wel over de vlucht van Arabieren, maar zelfs zij die het meest vijandig stonden tegenover Joden zagen niets dat hen op de gedachte kon brengen dat die vlucht niet vrijwillig was. Noch door Arabische, noch door westerse correspondenten, werd ook maar gesuggereerd dat Israël de Arabieren verjoeg.

De Londen Times, een krant zeer vijandig tegenover het Zionisme, publiceerde maar liefst 11 hoofdartikelen over de situatie in Israël. In geen daarvan was zelfs een vage verdenking te bespeuren dat de regering van David Ben Goerion verantwoordelijk was voor de vlucht van de Arabieren. Zelfs geen enkele Arabische woordvoerder heeft een dergelijke aanklacht geuit. Noch de Arabische vertegenwoordiger bij de Verenigde Naties, Jamal Husseini, noch de secretaris-generaal van de Arabische Liga, Azzam Pasha, spraken in een toespraak met geen woord over vluchtelingen.

Vluchtelingenkamp

Door de nederlaag van de Arabische wereld zaten de vluchtelingen die dachten snel naar huis terug te kunnen keren, vast in de omliggende Arabische landen waar ze veelal in vluchtelingenkampen waren ondergebracht. Sindsdien worden de Arabieren die voor de bommen van hun eigen broeders zijn gevlucht tot op de dag van vandaag door de UNRWA middels voornamelijk Westerse donoren onderhouden.

Het was direct na de oorlog dat de vluchtelingenzwendel zich ontwikkelde tot een internationale operatie. Zodra de Verenigde Naties begon met het uitdelen van voedsel, onderdak, kleding en medische hulp aan Arabieren in de vluchtelingenkampen, kwamen massa’s behoeftige Arabieren uit diverse Arabische landen ook naar deze kampen. De organisatie had geen mogelijkheid tot identificatie; de nieuwkomers tekenden dus eenvoudigweg het register als vluchtelingen en ontvingen gratis hulp.

De internationale media,Verenigde Naties en wereldleiders spreken steeds van Palestijnse vluchtelingen maar er bestonden in 1948 nog geen Palestijnen. Er is pas sprake van een ‘een Palestijns volk’ toen tijdens de eerste Arabische topconferentie in Alexandrië in 1964 besloten werd tot de oprichting van de PLO (Palestinian Liberation Organization). Het is een bedenksel van terreurmiljardair Jasser Arafat om de verschillende terreurbewegingen onder deze gemeenschappelijke noemer te verenigen. Er is niets dat hen doet verschillen van de Arabische bevolking in bijvoorbeeld Jordanië, Egypte, Irak of een ander Arabisch land.

Rode Kruis

Er was dus aanvankelijk sprake van 750.000 vluchtelingen. Het internationale Comité van het Rode Kruis drong echter aan op erkenning van elke behoeftige Arabier als een vluchteling en zo kwamen er nog eens 100.000 bij. Binnen de kortste keren liep het aantal op tot een miljoen. Thans bestaat er een grote vage massa van 5 miljoen Arabieren vermeld op officiële lijsten van de UNRWA als Arabische vluchtelingen. In werkelijkheid bestaat het overgrote deel van deze vluchtelingen helemaal niet. Het is natuurlijk in het belang van deze club om de aantallen zo hoog mogelijk te houden want dat levert flink wat geld op. Natuurlijk doet deze club geen enkele poging het Arabische vluchtelingenprobleem op te lossen maar het te bestendigen en in te zetten als politiek wapen tegen de staat Israël.

Het is al jaren bekend dat de UNRWA terreur steunt en zelfs mede financiert. De landen die deze club financieel ondersteunen dragen bij tot het bestendigen van het vluchtelingenprobleem, maar ook tot het aanzetten van haat tegen de Joden. Donald Trump blijkt dat te hebben begrepen want reeds in januari 2018 besloot hij de Amerikaanse bijdrage aan de UNRWA te halveren tot 60 miljoen dollar per jaar. Als reactie op Trumps beslissing besloot de Nederlandse pro-Palestijnse D66-minister minister Sigrid Kaag op 20 januari versneld 13 miljoen euro hulpgeld aan de UNRWA over te maken als compensatie voor de beslissing van Donald Trump. Naar aanleiding van deze gulle donatie bedankte de Palestijnse terreurbeweging Hamas op 22 januari 2018 Nederland voor hun bijdrage aan UNRWA. De donatie wordt door Hamas uitgelegd als steun voor Palestijnse jihad tegen Israël.

Scholen

De ervaring heeft geleerd dat de UNRWA niets anders is dan een incompetente, geldverkwistende anti-Israëlische kliek. Medewerkers van de UNRWA blijken al jaren betrokken bij anti-Israëlische activiteiten. Reeds in 2001 hield de terreurbeweging Hamas al zijn besprekingen bij voorkeur in UNRWA-scholen.

De UNRWA is verantwoordelijk voor 96 scholen in de gebieden die onder controle staan van de “Bende van Ramallah” en voor 276 onderwijsinstellingen in Gaza dat onder leiding staat van de Hamas doodscultuur. Luister hier eens naar een interview van Paul Calvert met journalist David Bedien over de UNRWA en UNESCO over de opruiende teksten in Palestijnse schoolboeken.

In de 15 minuten durende documentaire UNRWA Goes to War toont Bedein de nauwe en symbiotische relaties aan tussen de UNRWA en de terreurgroep Hamas. De video toont aan dat de UNRWA-scholen dienden als opslagplaatsen voor raketten en mortiergranaten in de oorlog van 2014, maar dat er bovendien raketten werden gelanceerd vanaf plaatsen die grensden aan UNWRA-instellingen. Terwijl de UNRWA slogan luidt: ‘Vrede begint hier’. De video toont verder beelden van UNRWA-‘studenten’ die in militaire stijl deelnemen aan parades in het volle zicht van hun leraren, in naschoolse activiteiten die worden georganiseerd door Hamas.

In een video getiteld: “The UNRWA road to terror: Palestinian classroom incitement”, is te zien dat vele Palestijnen die Israëliërs hebben vermoord tijdens de zogeheten ‘Messen Intifada’, die begon in september 2015, werden opgevoed in de scholen die bestuurd en gefinancierd worden door de UNRWA. De makers van de video zeggen dat de golf van geweld niet spontaan is ontstaan maar eerder het resultaat is “van een opvoedkundig curriculum dat de Palestijnen wordt aangeleerd vanaf het eerste leerjaar.” Het curriculum van de UNRWA, vertelt de video, is gefocust op de “jihad” terwijl leraren van de UNRWA het zogenaamde “recht op terugkeer” door middel van oorlog verheerlijken.

De video onthult een militair geïnspireerd theaterstuk dat werd opgevoerd in april 2016 in de UNRWA school Nuseirat in Gaza waarin studenten een gegijzelde Israëliër onder schot houden en opduiken uit een tunnel om aanslagen te plegen tegen Israëliërs. Een scene die duidelijk gespiegeld was aan de acties van de terreurorganisatie Hamas die tijdens voorgaande oorlogen aanslagen in Israël pleegde via een ondergronds netwerk van tunnels met vele aanvalstunnels die vanuit Gaza leiden tot diep onder Israëlisch grondgebied.

Groene Lijn

De beelden openen met in te zoomen op klaslokalen van Palestijnse kinderen die zinnen herhalen die hen worden voorgezegd door hun leraren zoals bv. “Palestina is een Arabisch land van de rivier tot aan de zee” en “Wij willen Haifa, wij willen Acre“, steden die in Israël liggen binnen de Groene Lijn waarmee duidelijk wordt dat de staat Israël niet erkend wordt en dat, als het van de UNRWA afhangt, ook nooit staat te gebeuren.

Video’s zoals Camp Jihad hebben aangetoond dat het radicalisme in de standaardscholen van de UNRWA, waar salafistische jihadistische ideologieën worden aangeleerd vervuld van antisemitische sentimenten, wordt onderwezen aan kinderen van alle leeftijden. De kinderen wordt geleerd om Israël en de Joden te haten, en ze krijgen valse informatie over de geschiedenis van de regio. Ze worden naast de normale lesstof gehersenspoeld met ongelofelijke haat tegen Joden. Ze worden zo bewerkt dat ze hun leven willen opofferen bij hun pogingen om Joodse burgers in Israël te vermoorden.

De UNRWA verspreidt ook wrede, antisemitische karikaturen op het internet die aanzetten tot het vermoorden van Joden, zoals hier te zien is. Een cartoon toont een jonge Arabische jongen die een speelgoedauto door afstandsbediening in de richting stuurt van een Jood in het zwart gekleed met lange neus die vol angst wegrent.

Neutraal

De UNRWA zou een neutrale, humanitaire rol moeten vervullen in de Bijbelse gebieden Samaria, Judea en Gaza maar het investeert in terrorisme en gebruikt internationale financiële hulp voor het betalen van Hamas-terroristen. Palestijnse kinderen staan te trappelen om Joden te vermoorden met messen, kalashnikovs en zelfmoordaanslagen. Palestijnse leraren injecteren hun jonge studenten vakkundig met Jodenhaat in de scholen van de UNRWA gefinancierd door het Westen. In plaats van kinderen voor te bereiden op een samenleven in vrede met Israël, leren zij hen precies het tegenovergestelde en bereiden zij hen voor op een martelarendood.

De UNRWA wil het Arabische vluchtelingenprobleem niet oplossen. Ze willen het bestendigen als een open zweer, en als een wapen tegen Israël. De diverse donorlanden sluiten hun ogen voor de activiteiten van deze kliek, maar Trump heeft er voorlopig een punt achter gezet.

Franklin ter Horst schrijft opiniestukken over Israël, Europa en het Midden-Oosten.