Parasha Jom Teruah: Komt de Messias op een Dag van de Bazuinen?

Parasha Jom Teruah. We lezen Genesis 1:1-34 (of 31); Numeri 29:1-6. Uit de Haftara lezen we 1 Samuel 1:1-2:10 en we lezen 1 Thessalonicenzen 4:13-18.

De Parasha begint met de Schepping. God, Elohim, schiep de hemel en de aarde in zes dagen en daarna schiep Hij nog een dag om rust te creëren. Let wel: rust is niet zomaar een interval in de tijd maar een daadwerkelijke schepping Gods, waar niet aan voorbij gegaan mag worden. We zien dit aan de tekst: ‘Als God nu op de zevende dag volbracht had Zijn werk dat Hij gemaakt had (Gen.2:2).’

Die rust is van absoluut levensbelang en is zonder meer Goddelijk, want Hij blies uit op deze dag, de Shabat. Als God het nodig vond om uit te blazen, dan kunnen wij op deze dag ook uitblazen. Wij zijn geschapen naar Zijn beeld. Van tevoren bij de schepping sprak Hij: ‘Laat ons mensen maken naar ons beeld en onze gelijkenis (Gen.1:26).’ En toen maakte hij mensen ‘slechts’ naar Zijn beeld (vs. 27). De bedoeling is dat we worden naar Zijn gelijkenis door te doen zoals Hij! Dit is een initiatief dat van de mens uit mag gaan, zo is het bedoeld.

Heeft Hij gerust en uitgeblazen op de Shabat; dan mogen wij dat ook doen en zodoende gaan we lijken op Hem, wat een prachtig gegeven is dit! We kunnen daadwerkelijk ons best doen om relatie met Hem te zoeken in dit gezamenlijke uitrusten, het komt niet alleen van Zijn kant, maar wij mogen ook meedelen in deze heel bijzondere scheppingsorde.

In Numeri geeft Hij de opdracht om Zijn scheppingsdaden te gedenken op Jom Teruah יום תרועה, oftewel de Dag van het Bazuingeschal. We noemen het ook wel Rosh haShana ראש השנה, Hoofd van het Jaar, al komt deze benaming niet in de Bijbel voor. De bazuin moet klinken, geeft een ‘wake-up-call.’ Wakker worden allemaal, het nieuwe jaar komt eraan, in dit geval het jaar 5778 en het is tijd om onszelf opnieuw te onderzoeken en ons te bekeren van verkeerde wegen die we misschien wel ingeslagen zijn.

Slichot

Al in de zesde Bijbelse maand zijn er de Slichot gebeden, letterlijk vertaald zijn dit de Sorry-gebeden, Met veel inkeer wordt er toegeleefd naar de herinnering aan de Scheppingsdag en het begin van het nieuwe jaar. In het jodendom wordt dit zeer serieus genomen, heel wat anders dan het zinloze rotjesgeknal op 31 december in onze Westerse samenleving. ‘Gij zult een heilige samenroeping hebben; geen dienstwerk zult gij doen; het zal u een dag des geklanks zijn,’ zegt God.

De Haftara vertelt van Hannah, die geen kinderen kan krijgen en die daarmee dan ook nog gesard wordt door Pennina, de andere vrouw van Elkana, wat bezielt zo’n vrouw toch!? En ze is de enige niet want ook Hagar sart Sarai met haar onvruchtbaarheid. Wanneer Hannah haar verdriet voor de zoveelste keer op het pelgrimsfeest, waarschijnlijk Jom Teruah, uitstort bij de Tabernakel van God, profeteert Eli dat ze een zoon zal krijgen. Het is zo mooi om te lezen dat de bitterheid en het verdriet meteen van haar gezicht afvallen en ze Eli op zijn woord gelooft. Dan staat er verder dat God ‘haar Zich herinnerde, haar herdacht,’ hier staat het werkwoord zachar זכר. Zoals wij de schepping van de wereld mogen herinneren, zo herinnert God Zich in Zijn genade de noden van de mensen.

Wederkomst

Blijf bidden, is dus het devies, net zoals Hannah deed! Wie weet zal de wederkomst op een Jom Teruah zijn en waarom zou Hij al vanavond niet terugkomen, dit jaar? Als het volk Israël zeventig jaar in het Land terug is, en dat is dit jaar, waarom zou Hij dan nog dralen? Maar ja, aan de andere kant: er zijn nog zovelen niet terug in het land Israël en God heeft gezegd dat Hij hen allemaal, stuk voor stuk zal terughalen, desnoods vanuit de rotsspleten, Hij herinnert Zich hen allemaal, niet een vergeet Hij. Zou Hij dan Zelf als laatste thuiskomen? Ook dat is goed denkbaar.

De Dag des Heeren komt als een dief in de nacht, dus toch nog onverwacht. Hij heeft Zelf gezegd dat van die dage en ure niemand weet dan de Vader alleen (Mattheus 24:45). Er zijn nogal wat mensen die puzzelen over hoe het zal gaan en wanneer precies. Er zijn er velen die denken dat op de 23e september de wereld zal vergaan of dat er een grote opname komt. Wij geloven dit niet. Het enige wat wij kunnen zeggen is dat we de tijden kunnen herkennen aan wat er in de Bijbel over geschreven staat. En dat we hoe dan ook met reikhalzend verlangen moeten uitzien naar Hem, zonder te verflauwen, in vol geloof Hem verwachten als goede en getrouwe dienstknechten. Of zoals de wijze maagden die hun lampjes niet alleen gevuld hebben, maar tevens reserveolie in hun kruikjes hebben.

Met grote haast zal Hij het volbrengen, dat heeft Hij beloofd, dus we zijn alert met z’n allen. We wensen u een goed en zoet nieuw jaar, shana tova!

Yair en Karen Strijker van Studiehuis Reshiet maakten november 2013 met hun kinderen Ruth en Shmuel alija naar Israël. Na een roerige tijd in Sde Tsvi, hemelsbreed 16 kilometer van Gazastad, verhuisden ze januari 2015 naar Na’ale in Samaria, waar ze volgens de profetie van Jeremia 31:6 de volken oproepen naar Jeruzalem te komen om ‘te leren van onze God’.