Het leuke van onderzoek doen voor het schrijven van de roman Machla – en nu voor het vervolg – zijn de verhalen die je tegenkomt. Ik ben dol op deze agadot, oftewel vertellingen. De bronnen vormen de Tenach, de Talmoed en de Misjna. Kort geleden stuitte ik op de verhaal over de Hop of Hoopoe, tegenwoordig de nationale vogel van Israël.
Het beestje is roodbruin en zijn vleugels zijn zwart wit gestreept. Op zijn kop draagt hij een tooi van veren die ook uitlopen in zwartwit gestreept motiefje. Volgens de Joodse overlevering is koning Salomo onlosmakelijk verbonden met de bijzondere kuif van de Hoopoe.
Met vogels praten
Naast dat Salomo wijsheid, een lang leven en rijkdom van de Eeuwige kreeg, gaf de Eeuwige hem ook het vermogen om met vogels te kunnen converseren. Waarschijnlijk had de koning daarom een bijzondere verstandhouding met deze gevleugelde dieren.
Op een zeer warme dag was Salomo onderweg naar zijn zomerpaleis. De stralen van de zon prikten zo ongenadig dat hij bang was dat hij ging sterven. Op dat moment vloog er een zwerm Hoopoe’s over. Ze zagen het ongemak van de koning en gingen boven hem vliegen – de toppen van hun vleugels raakten elkaar – zodat hij in de schaduw kon reizen.
Salomo was de vogels erg dankbaar en nodigde de koning van de Hoopoe’s uit in zijn paleis. “Vraag wat u wilt en ik zal het u geven,” zei hij.
De Hoopoekoning moest hier over nadenken en kwam de volgende dag terug met zijn verzoek: “We willen graag gouden kronen op onze hoofden.”
Salomo lachte: “Dat is een dom plan! De jagers zullen u willen vangen om de kronen. Maar ik geef u wat u wilt en als het is zoals ik heb gezegd, komt u terug en dan zal ik weer helpen.”
Kort daarna vlogen alle Hoopoe’s rond met kleine, gouden kroontjes op hun hoofden. Ze vonden zichzelf ontzettend mooi en als je langs de Jordaan reisde of bij het meer van Galilea kwam, zag je honderden Hoopoe’s met gebogen kopjes op het water drijven die zichzelf bewonderden in de spiegeling van het wateroppervlak. Ze gingen zich beter voelen dan de andere vogels en kwetterden niet meer met hen.
Echt goud
Toen kwam de dag dat een jager een Hoopoe ving en het gouden kroontje ontdekte. Eerst had hij niet in de gaten dat het om echt goud ging, maar onderweg naar de stad kwam hij een edelsmid tegen die meteen zag dat het kroontje van puur goud was. De smid beloofde de jager geld als hij nog meer kroontjes zou brengen. Het verhaal over het goud deed razendsnel de ronde langs de wegen en putten van Israël en snel daarna stroomden de straten en stegen vol met mensen die zich hadden bewapend met netten en strikken om Hoopoe’s te vangen.
Snel fladderde de koning van de Hoopoe’s naar het paleis van Salomo. Hij streek neer in de vensterbank: “Grote koning, u had gelijk. De jagers vangen ons met tientallen om onze kronen en we zijn nog maar met een paar over. Help ons!”
Na even nagedacht te hebben antwoordde Salomo: “In plaats van kronen zult u een kam krijgen van veren.”
Sindsdien hebben alle Hoopoe’s een fraaie kam van roodbruine veren met zwartwit gestreepte uiteinden. En ze groeiden in aantal en leefden in vrede.
Moraal
En wat is de moraal van dit verhaal? Bepaal het zelf maar…
Daar houd ik dus ook van.
Hieronder een filmpje van de Hoopoe, gemaakt door Artur Homan en Saturnina Homan.
Wees de eerste die reageert op "Een gouden kroon"