Devorah Esther groeide op in een protestantse kerk in New York. Alle familieleden waren christen, zolang ze zich kan herinneren. Ze gingen regelmatig naar de kerk, baden tot Jezus en vierden het Kerstfeest en Pasen, zoals elke goede christelijke familie. Maar toch waren ze anders.
In een interview met Israel Newstalk Radio, herinnert Esther zich dat haar familie gewoontes toepaste, die ze in geen enkele van de kerken waarin ze zat of in de boeken die ze las, kon vinden. ‘We waren niet zoals iedereen,’ zei ze.
Esther vermoedde dat haar familie een beetje anders was dan andere christenen, totdat op een dag een vriendin suggereerde, dat de unieke gebruiken die Esther en haar familie toepasten, Joodse tradities zouden zijn die duizenden jaren teruggaan. Esther moest dit onderzoeken, en na onderzoek ontdekte ze dat zij en haar familie afstammelingen waren van cryptojoden, verborgen Joden die zich meer dan 500 jaar geleden tijdens de Spaanse inquisitie tot het christendom moesten bekeren.
Het verhaal van de cryptojoden is een fascinerende reis, die laat zien hoe Joden gedwongen werden om christen te worden, zonder hun jodendom volledig op te geven. Honderden jaren lang leefden en gedroegen zij zich als christenen in landen over de hele wereld, om het antisemitisme te overleven, maar behielden zij veel Joodse rituelen zoals het houden van de shabbat, de besnijdenis van hun kinderen en veel andere gewoonten, die alleen bekend waren bij diegenen die bekend waren met rabbijnse teksten zoals de Talmoed en Mishnah. ‘Het is fascinerend hoe we ons Jodendom verborgen hebben gehouden’, zegt Esther. ‘Een van onze familieleden gebruikte de naam Ivel, wat eigenlijk Levi is, om zijn identiteit te verbergen.’
Esther en haar generatie, die als christenen zijn opgegroeid zonder kennis van hun Joodse erfgoed, hebben moeite om terug te keren naar het Jodendom. ‘Nadat ik in de kerk was opgegroeid en ontdekte dat ik Joods ben, was het niet gemakkelijk’, zegt Esther. ‘Ik heb nooit Joods willen zijn. Ik had volledig geaccepteerd dat ik een christin ben. Stel je eens voor, hoe moeilijk het was om met al deze dingen te breken’, zegt ze.
Esther moest de christelijke ideologieën en gewoontes afleren en terugkeren en volgens een orthodox Joodse cultuur en wereldbeeld leren denken en handelen. ‘Het is een lang proces om met het verleden te breken en je denkwijze te veranderen’, geeft Esther toe.
Klem tussen twee stoelen
Ook de terugkeer naar de gemeenschap van het volk Israël was niet eenvoudig. ‘Vroeger moesten de cryptojoden bewijzen dat ze christen waren, nu proberen ze aan de Israëlische autoriteiten te bewijzen dat ze Joods zijn, en dat is niet gemakkelijk,’ zegt Esther. ‘We zitten op de een of andere manier klem tussen twee stoelen.’ Rabbijnen zijn meestal wantrouwig tegenover cryptojoden en eisen documentatie van een ononderbroken Joodse afkomst. ‘Ik ben teruggekeerd naar het Jodendom via een orthodoxe charedische rabbijn’, zegt Esther. ‘Hij wist dat we Joods waren omdat we de afgelopen 500 jaar zeer specifieke Joodse gebruiken in onze familie hadden.
Esther is dankbaar dat ze zich heeft kunnen bekeren, in de hoop dat niemand haar Jodendom of de Joodse identiteit van haar kinderen in twijfel zal trekken. ‘Ik wilde terugkeren naar het volk Israël, en het kon me niet schelen hoe ze me noemden – een bekeerling of een anoesah – ik wilde alleen maar terugkeren’, zegt Esther. Anoesah is de Hebreeuwse term voor cryptojoden, en betekent degenen die gedwongen werden hun Joodse identiteit op te geven. De populairdere term is Moranos – wat in het Spaans varkens betekent – en werd gebruikt voor Joden die christen werden maar hun Joodse gewoonten volgden.
Er zijn veel leringen die zeggen dat Christoffel Columbus een crypto-Jood was. Zie het artikel van Israel Today ‘Was Columbus stiekem een Jood?‘ ‘Hij is mijn 14e overgrootvader’, zegt Esther over de Spanjaard die Amerika ‘ontdekt’ heeft. ‘Het is bewezen dat zijn moeder van Joodse afkomst was.’
Esther zegt dat ze nu terug is waar ze thuishoort, in de Joodse gemeenschap. ‘ Veel (cryptojoden) zijn bang om met hun verhalen naar buiten te komen, hoewel deze mensen de Heer nooit hebben verlaten. Maar velen hebben het gevoel dat hij ze vergeten is’, vreest ze.
Zie ook de video The Last Anusah DocuSeries Episode 1– “In the Beginning” over de Spaanse gedwongen bekering van Joden. (Engels gesproken, niet ondertiteld) en het levensverhaal van Devorah Esther (audio, Engels, ondertiteld).
– – – – –
Bronvermelding
Datum: 29-07-2019
Auteur: David Lazerus
Website: http://www.israeltoday.nl
– – – – –
Juist door het vasthouden aan het Jood zijn, in torah en tradities, is men herkenbaar gebleven als Jood en is men nog steeds Jood (uiteraard dat de Eeuwige zijn volk bewaard).
Als Joden ophouden Jood te zijn, en dan bedoel ik niet, wie geboren wordt als Jood is een Jood,
maar door zo te leven.
De profetien over het terugbrengen van het volk en de terugkeer naar het land, al die profetieen over herbouw en bloeien van de woestijn, sukkoth etc.
Is dit niet juist omdat Joden vasthielden aan een Joods leven zonder Jezus (ontdaan van Zijn Jood zijn en leer – o.a. Roomsche kerk etc.)
De volken zullen opgaan naar Jeruzalem voor het loofhuttenfeest, dat is geen feest uit het ‘nominale christendom’ waar veel Joden het wel vierden en vieren voor zover dat mogelijk is.
Het lijkt wat tegenstrijdig te zijn…
Terugkeren naar Jodendom, als in stoppen met kerst/pasen/onrein vlees eten/weer shabbat vieren/sukkoth/pesach.
Orthodox Charedische bekering, dus geen Yeshua meer?