Hoe ontwikkelde messianisme zich? – deel 9

Voor vrijwel alle christenen is de Here Jezus dé Messias. De meeste Joodse gelovigen ontkennen dat of hebben daar grote twijfels over. Messiaanse gelovigen (Joods of niet) volgen echter vaak (nog) het traditioneel christelijke spoor en/of praten christenen na. Maar vergissen Joden zich dan en hoe komen christenen aan hun bewering? Wat betekent dat Messiasschap eigenlijk in Bijbelse zin?

In deze serie artikelen is aandacht besteedt aan de ontwikkeling van messianisme en aan dé Messias die naar de aarde zal komen. Duidelijk is geworden dat het messianisme nogal is gaan afwijken van de Bijbel. Maar ook werd vastgesteld dat God, de Vader, en Zijn Zoon, de Here Jezus, steeds meer over messianisme en dé Messias hebben geopenbaard. Veel was van oorsprong verborgen, maar inmiddels kan vanuit de Bijbel en de inspiratie van Gods Geest een goed beeld worden gevormd.

In het vorige artikel is definitief vast komen te staan dat de Here Jezus, zoals Hij in de eerste eeuw op aarde Gods wil heeft vervuld, niet heeft voldaan aan wat geopenbaard was over dé Messias aan Gods volk in de Tenach (Oude Testament). Dat lijkt strijdig met wat over de Here Jezus in de geschriften van het Nieuwe Verbond (Nieuwe Testament) staat. Dit vraagt nog een dieper onderzoek.

Plaats en tijd
Van belang is vooraf te stellen dat God altijd dingen doet in verband staan met de juiste tijd en plaats. Dé Messias komt op die manier naar de ‘aarde’ om een bepaalde opdracht van God, de Vader, te vervullen.

Feit is dat de Here Jezus ook precies op het juiste moment kwam en op de juiste plaats. Maar met Zijn komst heeft Hij echter alleen herbevestigd dat dé Messias zal komen. Toch kondigde Hij wel de vestiging van Gods Koninkrijk in Zijn generatie aan, wat de latere uitstorting van de Heilige Geest realiseerde. Daarmee is dus definitief de messiaanse tijd begonnen. Het kan dus niet uitsluitend als iets van de (verre) toekomst worden opgevat. Dit punt is nogal verwarrend en vraagt uitleg.

Zijn werk op aarde lag in elk geval dus het fundament (1 Kor 3:11), maar bleek beperkt. Het was nog niet het werk van dé Messias beschreven in de Bijbel. Dat is in elk geval een scherpe tegenspraak met de hoogdravendheid waarin de christenheid Hem vereert. In deze serie werd eerder vastgesteld dat de Here Jezus wel dé Messias vertegenwoordigt. Maar hoe moet het Nieuwe Testament, waarin Hij als dé Messias wordt beschreven, dan worden begrepen?

Spirituele Messias
In deze serie is gesteld dat volgens de Tenach (Oude Testament) elke messias in de fysieke schepping betekenis moet hebben. In de geschriften van het Nieuwe Verbond is dat niet ontkent, maar over dé Messias is daarin nog iets anders geopenbaard. Iets wat tot nu toe verborgen was gebleven. Namelijk dat het werk van dé Messias ook een spiritueel component heeft. Voor de fysieke wereld is dat onzichtbaar, grotendeels onmerkbaar[1] en zelfs voor de wereld verborgen gebleven (Mat 11:25; 13:35; 1 Kor 2:7; Ef 3:9; Kol 1:26).

Volgens de geschriften van het Nieuwe Verbond had de Here Jezus op de eerste plaats in de spirituele (niet-fysieke) wereld betekenis (Hebr 4:14; 1 Pet 3:19) en die wereld is dominant aan de fysieke wereld[2]. Dat wordt helaas meestal genegeerd of niet erkend[3]. Ondanks dat glashelder in de Bijbel staat dat de komst van de Here Jezus de satan en zijn demonen zeer ernstig heeft verontrust en dat het hun einde definitief heeft gemaakt (Bijvoorbeeld: Mat 4:1; 8:29)[4]. Dat verklaart ook waarom de tijd na Zijn hemelopname ook gekenmerkt wordt door verdere Godsverduistering en neergang[5]. Maar satan en de overige gevallen engelen zijn geen fysieke, maar spirituele schepsels[6].

Enkele feiten over het spirituele Messiasschap van de Here Jezus op een rij:

• Hij heeft door Zijn marteldood van God, de Vader, verzoening voor Gods volk (‘Adams gelovige nageslacht) verkregen
• Zijn opwekking uit de dood[7] door God, de Vader, bewijst dat Zijn Leven meteen een spiritueel vervolg kreeg[8]
• Zijn hemelopname door God, de Vader, is een terugkeer naar Zijn oorspronkelijk omgeving
• Het ambt van hemels Kohen Gadol (Isra‘Elitisch Hogepriester), dat de Here Jezus van Zijn Vader heeft ontvangen en tot op vandaag uitoefent, is een Messiaans ambt in de hemel, dat ook van toepassing is op de fysieke wereld. Hij was daartoe eerder namelijk Mens geworden.
• De uitstorting van de Heilige Geest op Gods volk maakt hen deelgenoot aan Zijn spirituele Messiasschap

Hoewel de Here Jezus in de fysieke schepping nog geen Messias is gebleken, is Hij dat dus al wel in spirituele zin. Zo staat het beschreven in de Bijbel, maar dat wordt echter vrijwel algemeen verkeerd opgevat[9] en geleerd[10]. Dat komt ook omdat Zijn Messiasschap afwijkend lijkt zoals de Tenach wordt opgevat[11].

Traditioneel Jodendom en christenheid kennen geen spiritueel Messiasschap, want beiden gaan ervan uit dat de spirituele wereld (de hemelen) zondeloos, niet gecorrumpeerd en perfect is. Het zou daarom ook geen verlossing (een Messias) nodig hebben. Toch is de verlossing van de zondemacht als gevolg van het werk van de Here Jezus op de eerste plaats voor de spirituele wereld bedoeld[12].

De verzoening tussen God, de Vader, en ‘Adam – het eerste hoofdaspect van de opdracht van dé Messias – heft satans macht over hem op. Het herstelt zijn oorspronkelijk verhouding met God. Maar dit Messiaanse werk voltrok zich buiten het zicht van de aarde. In de spirituele wereld[13].

Maar het spirituele Messiasschap van de Here Jezus gaat verder[14] in Zijn ambt als Kohen Gadol (Isra‘Elitisch hogepriester). Met dat ambt vervult Hij het tweede hoofdaspect van dé Messias. Maar opnieuw een aspect dat niet op aarde zichtbaar is en dus verborgen.

Messiasschap toch zichtbaar?
Maar was er dan helemaal niets geopenbaard aan Zijn optreden als dé Messias in de niet-fysieke werelden? Zijn Messiasschap is immers een kernpunt van het eu-angelion (goede boodschap) van het Nieuwe Verbond[15].

Niet alleen waren nogal wat mensen in Jeroesjalajim getuige van de kruisiging van de Here Jezus. Na Zijn opwekking uit de dood verscheen Hij als opgestane Mens aan diverse mensen en zelfs een keer aan meer dan vijfhonderd talmoediem (leerlingen) tegelijk (1 Kor 15:5-8). Daarna werd Hij door God, de Vader, opgenomen in de hemel, waarvan Zijn intieme kring van volgelingen waren.

Het lijden, sterven, de opwekking en hemelopname moet opgevat worden als opzettelijke en zichtbare uitdrukkingen van Zijn spiritueel Messiasschap. Als getuigenis van wat zich in de spirituele wereld had voltrokken[16]. Er waren dus nogal wat oog- en oorgetuige toentertijd, maar de gebeurtenissen zijn later ook vastgelegd in de Bijbel voor latere generaties. Daaruit moet geconcludeerd worden dat God, de Vader, heeft afgekondigd dat Hij de Here Jezus al spiritueel dé Messias had gemaakt.

De Here Jezus gaf Zelf ook aan dat Hij, ondanks dat Hij Gods Zoon (geen mens) was, op de mens betrokken was en daarom de bijnaam ‘Mensenzoon’ aannam. Ook werd Hij Verbondsintermediair (Nieuw Verbond; Luc 22:20), net als Mosjéh (Mozes) voor Hem[17].

Eindevaluatie
Geconcludeerd moet worden dat het Jodendom gelijk heeft dat dé Messias Die in de fysieke wereld van betekenis zal zijn in de Bijbelse zin nog moet komen. Uit de vraag van de talmoediem die op dat moment vervuld waren van Gods Geest blijkt hetzelfde:

“Here, herstelt U in deze tijd het koningschap voor Israël? Hij zeide tot hen: Het is niet uw zaak de tijden of gelegenheden te weten, waarover de Vader de beschikking aan Zich gehouden heeft…” Hnd 1:6 (NBG’51)

Maar ook de christenheid heeft gelijk dat de Here Jezus na het volbrengen van Zijn opdracht op aarde door God is aangesteld als dé Messias. Alleen betekent het voor beiden wereldreligies dat de traditionele kijk op dé Messias niet overeenstemt met Gods werkelijkheid.

Aan de Messiaanse overtuiging van de christenheid ontbreekt namelijk het juiste begrijpen van het spirituele aspect van dé Messias. Zelfs ondanks dat het overduidelijk in de geschriften van het Nieuwe Verbond staat beschreven blijft het blijkbaar een onoverbrugbaar struikelblok voor het menselijke begrip[18].

Ook is het essentieel dat de mens de urgentie van persoonlijke verlossing onderkent en welke verantwoordelijkheden daaraan verbonden zijn (Torahplichtig). De meeste mensen (ook gelovigen) onderkennen dat niet en de traditionele vormen van Jodendom en christenheid leren amper om hieraan te werken.

Het is, wat dat betreft, daarom niet zo vreemd dat de komst van dé Messias nog op zich laat wachten[19]. Ook heeft het niet erkennen dat dé Messias namens de Vader het verlossingswerk voor de spirituele wereld heeft volbracht negatieve gevolgen voor de trouw aan het Nieuwe Verbond[20] en de Torahnavolging.

In Bijbelse zin is de spirituele wereld wel dominant aan de fysieke wereld, maar die laatste staat centraal in Gods plan en de spirituele wereld staat ten dienste van de fysieke. Dat de Here Jezus dus al in en voor de spirituele wereld door de Vader als dé Messias is aangesteld markeert de aftrap en legt het fundament van dat Messiasschap, maar heeft tot op vandaag voor de fysieke wereld in brede zin nog geringe relevantie.

Die relevantie beperkt zich grotendeels tot Gods volk; Hij is hun Kohen Gadol (Isra‘Eltisch hogepriester). Dé Messias heeft in de tijd tussen Zijn hemelopname en de komst naar de fysieke wereld dus wel betekenis. Overigens, niet alleen als Middelaar (Kohen Gadol), maar ook als dé Torahleraar van het Nieuwe Verbond. Maar het moet opnieuw benadrukt worden: in Bijbelse zin moet dat Messiasschap nog vervuld en concreet worden. Dé Messias moet nog voor de hele fysieke wereld relevant worden.

Belangrijk is om Messianisme en dé Messias niet op te vatten als doelen op zich, hoewel dat in de christenheid zich helaas wel zo ontwikkeld[21]. Het betreft slechts een onderdeel van Gods heilsplan. Maar de Almachtige God, de Vader, heeft geen messias of messiaanse bediening nodig om Zijn heilsplan op aarde uit te voeren. Hij kiest daar Zelf voor om dit op die manier te doen. Maar Messiasen moeten ondergeschikt blijven aan Hem.

Wanneer dé Messias naar de aarde komt dan zal Hij volgens de Bijbel neerdalen op de Olijfberg bij Jeruzalem en daarna zal Hij de Bejt Hammiqdosj (Tempel) binnengaan. Logischerwijs via een Oostpoort (waarschijnlijk de zogenoemde ‘Gouden Poort’). Dan breekt een heerlijke tijd[22] aan in de fysieke schepping, wat ook het messiaanse verlangen verklaard.

+++
[1] Hoewel het zich in de fysieke schepping manifesteert.
[2] Dit is wat anders dan wat bedoeld wordt met het Bijbelse principe dat het natuurlijke aan het spirituele voorafgaat (1 Kor 15:46). Dit principe betreft namelijk alleen menselijke dingen.
[3] Ondanks dat in de Bijbel staat dat de schepping van de hemel(en) voorafgaat aan de fysieke wereld (het tastbare universum; Gn 1:1).
[4] Feitelijk heeft Hij hen al overwonnen (Kol 2:15), alleen is dat nog niet geopenbaard in de fysieke wereld (Hebr 2:8).
[5] Dit staat in scherp contrast met de verheven zelfbeschouwing van de christenheid. Pas sinds de Tweede Wereldoorlog onderkent de christenheid de versnelde corrumpering en afdwaling en komt ook het gevolg ervan binnen de christenheid steeds meer aan het licht. Toch ontbreekt nog steeds de algehele urgentie over de neerwaartse ontwikkeling.
[6] Ze zijn wel door God uit de niet-fysieke wereld (de hemelen) naar de fysieke verbannen (Luk 10:18), maar horen naar hun scheppingsvorm niet in de fysieke wereld thuis.
[7] Iets wat mensen amper als waarheid kunnen bevatten. Het gaat immers tegen de huidige vervallen scheppingsorde in.
[8] Mensen moeten immers in de sje‘oel (dodenrijk) wachten tot het definitieve herstel der dingen door de Vader.
[9] De nadruk ligt op Zijn aardse leven en daar wordt Messiasschap aan verbonden. Beiden hebben echter geen Bijbelse basis. In de Bijbel gaat het om andere dingen.
[10] Er zijn helaas nogal wat misvattingen en verwarringen die verheven zijn tot dominerende meerderheidsleer in de christenheid. Daardoor vatten buitenstaanders Zijn status en functie meestal ook verkeerd op.
[11] Net zoals het Nieuwe Verbond anders is dan verwacht.
[12] Dat engelen kunnen zondigen – dat in de hemel ook zonde kan bestaan – is overduidelijk geworden met de val van de satan en zijn demonen. Zijn opstand tegen God vond plaats in de hemel en niet op aarde.
[13] Ook omdat ‘Adam zich in zo’n wereld (in hasje‘oel) bevindt.
[14] Hier gaat wel de Messiaanse bediening over in een Messiaans ambt.
[15] Er bestaan immers ook evangeliën van de Tenach (bijvoorbeeld Js 52:7; 61:1).
[16] Hierbij moet aangetekend worden dat een deel van Zijn lijden losstaat van het Messiasschap. Het betreft de oorlog tussen de wereld en de dingen van God. Een lijden waarover in de geschriften van het Nieuwe Verbond herhaaldelijk wordt geschreven.
[17] Maar omdat het Nieuwe Verbond met Mozaïsche Verbond vernieuwd is moet Zijn intermediairschap als afgeleid van Mosjéh opgevat worden. De Here Jezus was immers ‘onder’ Mosjéh gekomen.
[18] Dit heeft te maken met een gebrek aan inspiratie van Gods Geest dat wordt belemmerd door de keuze om Gods wil alleen op een Grieks filosofische wijze te willen vatten. Ondanks dat het om een spirituele geheimen gaat.
[19] Maar dit staat ook in verband met de rijping van de voortgaande corrumpering van de wereld.
[20] Het is juister dit het vernieuwde Verbond van God te noemen.
[21] De traditionele christenheid is ook nog eens specifiek gecentreerd op het verlossingswerk van de Here Jezus aan het kruis, waaraan al het andere werk van Hem ondergeschikt zou zijn.
[22] Maar het blijft een gebroken, corrupte en onherstelbaar beschadigde wereld.