Israel Today: Israël koos bewust voor een vaccin, geen merkteken beest

[Dit artikel is overgenomen van Israel Today]. Israel Today heeft de afgelopen maanden meer kritiek dan gewoonlijk gekregen van onze lezers. Die critici maken zich zorgen over het Israëlische vaccinatie­beleid, en dat we er op een te positieve manier over berichten.

En als hoofdredacteur heb ik zelfs persoonlijke kritiek gekregen van mensen die mij ervan beschuldigen dat ik geestelijk op een dwaalspoor ben geraakt doordat ik afwijkende stemmen het zwijgen zou hebben opgelegd.

Jarenlang is Israel Today geprezen om zijn objectieve verslaggeving over het Midden-Oosten, en in het bijzonder over het conflict met de Palestijnen. Nu worden we plotseling ‘eenzijdig’ genoemd omdat we het in Israël eens zijn met het vaccinatie­beleid van de regering, of althans met de bedoeling ervan. Dat wil niet zeggen dat we hier geen mensen hebben die het niet eens zijn met het beleid, net zoals u dat in uw landen hebt. Het verschil is dat in Israël de tegenstanders een kleine en grotendeels genegeerde minderheid vormen, terwijl in het buitenland zulke tegenstanders de krantenkoppen halen.

Iedereen in mijn gezin heeft al twee doses van het Pfizer-vaccin gekregen, en ik verontschuldig me daar niet voor. Dat was mijn keuze, en het was de keuze van de meerderheid van de Israëli’s. Natuurlijk zijn we er niet aan begonnen zonder ons eerst goed te informeren, en natuurlijk hebben we nog een aantal onbeantwoorde vragen. Maar toch hebben we besloten te vaccineren.

Ik ben niet iemand die kritiek levert op corona-ontkenners, vaccinatie-tegen­standers of zelfs degenen die spirituele fantasieën verzinnen om zich af te zetten tegen andersdenkenden. Op mijn beurt verwacht ik dezelfde beleefdheid van hen die om hun eigen persoon­lijke redenen niet gevaccineerd willen worden.

Een van mijn beste vrienden en kameraden uit mijn militaire dienst in Libanon in de jaren ’80 is tegen vaccinaties, en toch zijn we nog steeds vrienden en verwijten we elkaar onze keuzes niet. Op onze redactie hebben we medewerkers die niet gevaccineerd willen worden, maar toch werken ze voor mij en worden ze niet ontslagen. Niemand is een tweederangs burger. Sommige van mijn vrienden zeggen dat ze zich alleen zullen laten vaccineren als het verplicht wordt voor vliegreizen. Wat de reden of het standpunt ook is, in Israël wordt dit allemaal wat luchtiger opgevat en met veel minder apocalyptische dramatiek.

Ik wens hetzelfde van sommige van onze christelijke lezers die graag de liefde prediken, maar zodra iets hun niet zint, verdwijnt de liefde in de wind van de Corona-crisis.

Dit, en veel andere dingen, verbaast mij eerlijk gezegd niet meer. Je kunt niet ontkennen dat er duistere kanten zijn aan de christelijke wereld, en ik ben ze de afgelopen 25 jaar steeds vaker tegengekomen. Het doet me denken aan de album ‘Dark side of the Moon’ van Pink Floyd. Er zijn christenen die van elk politiek spektakel, zelfs van elke natuurramp, een geestelijk drama maken, gebaseerd op hun interpretatie van de Bijbel. Ik zal u een voorbeeld geven: Ik ken persoonlijk christenen in Duitsland en Oostenrijk die zich hebben laten inenten tegen het coronavirus en die er nu door vrienden van worden beschuldigd niet langer gelovig te zijn. Dat is niet normaal.

Een ander voorbeeld is de overtuiging van veel christenen, dat het Covid-19 vaccin het ‘Merkteken van het Beest’ is. Een snelle blik op de Bijbel laat zien dat dit niet waar kan zijn. In de Schrift wordt het merkteken geassocieerd met de aanbidding van de Antichrist en met een zichtbaar merkteken op de hand of het voor­hoofd. Een vaccinatie is niet zo’n zichtbaar merkteken op de hand of het voorhoofd, en mensen die zich laten vaccineren aanbidden niet actief een antichrist. Zelfs beroemdheden als Kanye West, die zich tegenwoordig als een vroom christen presenteert, nemen dit standpunt in.

De succesvolle christelijke zakenman Mike Lindell, CEO van My Pillow, heeft de Israëlische premier Benjamin Netanyahu ervan beschuldigd de hele natie te dwingen zich te laten vaccineren tegen Covid-19. Lindell ziet dit als hand in hand gaan met de apocalyptische profetieën van het Boek Openbaring, en hij vergelijkt Israëls ‘groene paspoort’ met het eerder genoemde Merkteken van het Beest. Toen wij hierover berichtten, werd Israel Today geprezen omdat het eindelijk iets zinnigs schreef over Covid-19.

Dergelijke angsten onder christenen zijn niet nieuw. Jaren geleden verwachtten velen een apocalyptische ramp bij de millenniumwisseling. De millenniumbug Y2K joeg veel mensen angst aan. Toen de overgang van 1999 naar 2000 naderde, werd er volop voorspeld dat de computer­systemen in de wereld op een catastrofale crash zouden afstevenen. Stemmen in de media en vooral in evangelische kringen voorspelden een einde-van-de-wereld-scenario. Er waren zelfs christenen die zich in Jeruzalem verzamelden om de komst van de Messias af te wachten. Videocamera’s werden opgesteld in de richting van de Olijfberg door peersonen die verwachtten dat Christus om klokslag middernacht zou neerdalen. Maar er gebeurde niets. En toch kan ik me niet herinneren dat iemand zich verontschuldigde voor die valse profetieën.

Al langer geleden zagen christenen AIDS en HIV als Gods straf tegen homoseksuelen. Toen AIDS vervolgens ook vrouwen en hetero’s begon te treffen, werd het geïnterpreteerd als Gods oordeel over seksuele immoraliteit. De wereld leeft al tientallen jaren met AIDS en nu is er een cocktail van medicijnen om het te behandelen. Heeft de mensheid op de een of andere manier het oordeel van God overwonnen? Waarom stellen de mensen deze vragen niet?

We wachten allemaal op de Messias. We zijn er allemaal zeker van dat de Bijbel in vervulling zal gaan. Het bestaan zelf van Israël is daar een duidelijk bewijs van. Het is niet meer dan normaal om bang te zijn voor pandemieën en rampen die ons leven en dat van onze dierbaren in gevaar brengen. Maar wie in God gelooft, gelooft ook dat Hij werkt in tijden zoals deze. De echte vraag is hoe we met de situatie zullen omgaan.

Ik wil benadrukken, dat ik mij er volledig van bewust ben dat Israël een risico heeft genomen door zichzelf aan Pfizer voor te stellen als een ‘proefkonijn voor de naties.’ Maar dit was de keuze van Israël. Het is Israëls zaak. Net zoals de keuze van God voor Israël in de eerste plaats Zijn zaak is. En per slot van rekening is Israëls keuze in dit opzicht ook een voordeel geweest voor andere naties. Of hebben we hier misschien weer te maken met een geval van afgunst? Hoe dan ook, ik ben er zeker van, beste lezers, dat alles goed zal komen, want we blijven stevig in Gods handen.