Een Israëlische overwinning is nodig om de vrede te bereiken

Het is meestal verstandiger om te werken aan een oplossing voor een conflict, dan te proberen de overwinning te behalen. Maar in sommige conflicten sluiten de doelstellingen van beide partijen elkaar zo uit dat het conflict alleen kan eindigen wanneer de ene partij de andere verslaat. Het doel van Israël is overleven; het Palestijnse doel is de eliminatie van Israël. Voor vrede is het vereist dat de Palestijnen dat doel, dat ze al bijna een eeuw lang hebben, zullen opgeven. Dat doen ze pas als ze begrijpen dat ze geen kans van slagen hebben.

Betreffende een “overwinning” worden vaak twee tegengestelde fouten gemaakt. De eerste is het idee dat in een oorlog de overwinning altijd het doel is. De andere fout is het idee dat het doel in een oorlog nooit een overwinning mag zijn, maar altijd een compromis, omdat het nastreven van de overwinning het moeilijker maakt om vrede te bereiken.

In het gewone civiele leven – op het werk, thuis en in de politiek – trainen we onszelf om te zoeken naar de win-win manieren om met conflicten om te gaan. We leren onszelf om het denken in termen van “overwinning” en “nederlaag” af te wijzen, omdat dit in de weg staat van het vinden van de gemeenschappelijke doelen die praktische oplossingen mogelijk moet maken.

In een oorlog is geen van beide algemene regels correct. Sommige oorlogen kunnen eindigen wanneer de ene of de andere partij zegeviert. Andere oorlogen kunnen alleen eindigen als beide partijen een compromis accepteren. Maar soms is het nastreven van de overwinning de meest effectieve manier om een compromis mogelijk te maken. Of het al dan niet noodzakelijk is om de overwinning na te streven hangt af van de werkelijke doelen van elke partij (erkennend dat elke partij van een groot conflict zelden verenigbaar is).

Vrede in het Midden-Oosten vereist een Israëlische overwinning

Het oordeel dat vrede tussen Israël en de Palestijnen een Israëlische “overwinning” vereist, komt voort uit de erkenning van de aard van het conflict. Het betekent niet dat de rechten, belangen en verlangens van de Palestijnen moeten worden genegeerd, of dat ze moeten worden vernederd. Evenmin betekent het dat Israël geen concessies hoeft te doen aan de Palestijnen. Niet al het recht staat aan de kant van Israël.

Het essentiële doel van Israël is om in zijn vaderland te blijven bestaan, en het essentiële doel van de Palestijnen is de eliminatie van Israël. Dus als de ene partij wint, verliest de andere partij. Israël kan op geen enkele manier in vrede verdergaan en tegelijkertijd worden geëlimineerd. De twee essentiële doelstellingen botsen met elkaar en maken compromissen onmogelijk.

“Overwinning” is geen kwestie van verklaringen en vieringen. Het betekent het bereiken van je essentiële doel. Evenmin is een “nederlaag” buigen en vernedering: het is het opgeven van jouw centrale doel, omdat je je realiseert dat het niet kan worden bereikt.

De Palestijnen zullen pas verslagen zijn als ze ervan overtuigd raken dat Israël nooit vernietigd kan worden. Die nederlaag zou neerkomen op een Israëlische overwinning, en dat is nodig om vrede mogelijk te maken. En voor de Palestijnen zou hun “nederlaag” – dat wil zeggen, de overwinning van Israël – leiden tot grote verbeteringen in hun leven.

Vrede vereist dat de Palestijnen begrijpen dat ze verslagen zijn

Als het obstakel voor vrede de Palestijnse inzet voor hun doel van vernietiging van Israël is, welke strategie kan dan worden gevolgd om dat obstakel weg te nemen en de vrede dichterbij te brengen? We hebben een strategie nodig die een effectieve meerderheid van de Palestijnen ertoe kan aanzetten om het doel van de vernietiging van Israël op te geven. Het doel om Israël te verwijderen wordt zo sterk ondersteund door de Palestijnse geschiedenis en de fundamentele moslimdoctrine, dat de wenselijkheid van Israël niet kan worden ondermijnd zonder de haalbaarheid ervan te ondermijnen. Hoewel het mogelijk is om concurrerende doelen, zoals vrijheid en rijkdom, op te bouwen, heeft de Palestijnse gemeenschap tot nu toe weinig tekenen van bereidheid getoond om haar historische doel teniet te doen.

De enige manier waarop de Palestijnen andere doelen in overweging kunnen nemen, is als ze ervan overtuigd raken dat het onmogelijk is om Israël te verwijderen – dat wil zeggen dat ze verslagen zijn.

Een Palestijn die wil pleiten voor de voordelen van vrede kan nergens terecht zolang zijn publiek gelooft dat het voortdurende Palestijnse verzet uiteindelijk Israël zou kunnen verslaan. Iedereen die effectief wil pleiten voor een alternatief doel moet beginnen met de geloofwaardige bewering dat er geen mogelijkheid is om Israël te vernietigen, nu of in de toekomst.

Daarom is het fundamentele obstakel voor vrede vandaag de dag de hardnekkige Palestijnse hoop of overtuiging dat, ondanks de militaire macht van Israël, deze kan worden overwonnen – of door Iraanse en/of Hezbollah raketten, of door VN- en Europese delegitimisering, of door interne conflicten en het verlies van het moreel in Israël.

De eerste vereiste voor het strategisch streven naar vrede is dus de demonstratie van Israël dat het niet kan worden verslagen. Israël moet zijn vijanden ervan overtuigen dat het ondanks interne conflicten altijd verenigd zal zijn in zijn vastberadenheid om het land als geheel te beschermen. De dreiging van Iran/Hezbollah tegen Israël moet worden overwonnen. En leidende buitenlandse regeringen – met name de VS – moeten laten zien dat ze Israël accepteren en niet zullen deelnemen aan pogingen om het land onwettig te maken.

De Israëlische overwinning – de nederlaag van de Palestijnse hoop op overwinning – is de enige weg naar vrede. Zonder een Israëlische overwinning zal de reeds honderd jaar durende Palestijnse strijd om de Joodse staat te voorkomen of te beëindigen de vrede altijd onmogelijk maken.

De VS kunnen een Israëlische overwinning bevorderen door middel van een campagne van waarheidsverkondiging.

Een belangrijk onderdeel van de strategie van de VS om Israël te helpen de overwinning te behalen die nodig is voor vrede, zou een campagne van “assertieve waarheidsverkondiging” moeten zijn. Een dergelijke waarheidsvertelling door Israël, de VS en uiteindelijk de Europese democratieën kan de sleutel zijn tot een uiteindelijke Israëlische overwinning, omdat het Palestijnse beleid, zowel intern als extern, gebaseerd is op aantoonbare onwaarheden.

Gewoonlijk moet een land troepen inzetten of de steun van andere landen krijgen, of op zijn minst veel geld uitgeven, wil het de overwinning behalen. Maar de VS kunnen Israël helpen om de overwinning te behalen zonder dat dit alles nodig is. Een groot deel van het probleem van Israël is dat het grootste deel van de diplomatieke wereld belangrijke leugens over Israël in het conflict met de Palestijnen en de Arabische wereld accepteert. Door eenvoudig en vrijmoedig de waarheid te zeggen, kunnen de VS een einde maken aan de heerschappij van de nu dominante leugens en een Israëlische overwinning bevorderen. En de VS heeft een uniek vermogen om diplomatieke aandacht te vragen voor de fout van deze onwaarheden.

De VS kunnen de positie van Israël in de wereld sterk versterken door drie feiten zo nadrukkelijk uit te leggen dat hun waarheid niet langer kan worden genegeerd:

1. Er is nooit ergens “Palestijns grondgebied” geweest. Is dat het geval, dan kan er ook geen “bezet Palestijns gebied” meer zijn. Israël kan ook geen “Palestijns land” gestolen hebben.
2. Honderden jaren voor de geboorte van de Islam waren er Joodse koninkrijken in een groot deel van wat “Palestina” wordt genoemd. De Palestijnse overtuiging dat het Joodse volk Europese kolonialisten zijn, die het gebied binnenvallen zonder historische aanspraak of recht, is volledig onjuist.
3. Er zijn geen miljoenen Palestijnse “vluchtelingen”. Een rechtvaardige vrede in het gebied vereist niet dat Israël zoveel Palestijnen opneemt dat het niet kan blijven bestaan als een democratische Joodse staat.

In plaats daarvan vereist een vrede dat de Arabische wereld de nakomelingen van de vluchtelingen uit de Israëlische Onafhankelijkheidsoorlog zich laat settelen en een normaal leven leiden, in plaats van hen als staatloze vluchtelingen te blijven behandelen om hun status als een bedreiging voor Israël te behouden.

Israël heeft deze waarheden vaak geuit, maar haar diplomatieke beleid is er meer op gericht om te proberen de consensus te sussen door de bereidheid te tonen om te onderhandelen, de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever te beperken en de kritiek op de Palestijnen en de beweringen over de rechten van de Israëli’s te beperken – alsof dit nuttige manieren zijn om de onderhandelingen te bevorderen. Het is tijd dat Israël de internationale diplomatieke veronderstellingen krachtiger aan de kaak stelt door assertieve waarheidsverkondiging.

De VS kunnen een waarheidsgetrouw beleid voeren ter ondersteuning van een Israëlische overwinning zonder enige wetswijziging en zonder de instemming van een ander land of de inzet van aanzienlijke middelen te vereisen. Al het vastbesloten waarheidsvertellen vereist dat we de diplomatieke wens opgeven om “onnodige” argumenten te vermijden en de terughoudendheid uit de weg gaan om de diplomatieke opinie van het volk aan te vechten. Het vereist enige verbeeldingskracht om de mogelijkheid te herkennen die er bestaat om een ongebruikelijke manier te gebruiken om een internationaal beleidsdoel na te streven. Het resultaat zal een beslissende stap zijn in de richting van de Israëlische overwinning en de oplossing van het historische conflict.

Het verhuizen van de Amerikaanse ambassade naar Jeruzalem was een van de meest succesvolle en populaire acties van de Trump-regering (hoewel het haar critici heeft). De belangrijkste officiële rechtvaardiging voor het verplaatsen van de ambassade was het vertellen van de waarheid: Jeruzalem is de hoofdstad van Israël en de Amerikaanse ambassade behoort in de hoofdstad. De brede aantrekkingskracht van deze eenvoudige bewering van de waarheid toont de potentiële kracht aan van een breder beleid van vastbesloten waarheidsvertelling over het Midden-Oosten. De populariteit van de voormalige ambassadeur Nikki Haley, die bij de VN voor de waarheid opkwam, wijst in dezelfde richting. De verhuizing van de ambassade schept een sterk precedent voor de volgende campagne om traditionele onwaarheden aan te vallen met een vastbesloten waarheidsvertellende politiek.

Max Singer, een van de oprichters en senior fellow van het Hudson Institute, is een vaste medewerker bij het Begin Sadat Center for Strategic Studies aan de Bar-Ilan University.

– – – – –

Bronvermelding
Datum:   05-08-2019
Auteur:   Dr. Max Singer
Beeld:     Pixabay
Website: www.wimjongman.nl

– – – – –