TEL AVIV | Enkele weken geleden werd uw gebed gevraagd voor de Joodse evangelist Jacob Damkani. Na een zeer ernstige operatie ligt hij nog steeds in coma.
Op zijn Facebookpagina is op 22 augustus een nieuw bericht geplaatst, door zijn vrouw Elisheva. Omdat het zo’n mooi schrijven is, citeer ik er uitgebreid uit. Onder het bericht zijn tientallen reacties en steunbetuigingen te lezen.
Het bericht begint met woorden van geloof en vertrouwen, uit Johannes 14:13 en 14 – ‘Wat u ook zult vragen in Mijn Naam, dat zal Ik doen, opdat de Vader in de Zoon verheerlijkt zal worden. Als u iets vragen zult in Mijn Naam, Ik zal het doen.’
Waarna Elisheva verder gaat: ‘Het Woord van God is zo vol van beloften, van hoop, van kracht, van glorie. Het geeft mij vreugde, kracht en moed en veel hoop! Hij hoort onze gebeden. Altijd. We mogen alles in geloof aan Hem vragen, ook al is het niet altijd waarvan Hij weet dat het goed voor ons is. Hij zal doen wat goed is voor Zijn Koninkrijk en voor mij. We mogen onze wil overgeven aan Zijn wil.’
‘Het gaat goed met Jacob en hij maakt grote stappen in de goede richting. Ik zie dat het zwaar voor hem is om terug te keren in deze wereld. Als ik zijn strijd zie, besef ik dat hij in de tegenwoordigheid van de Heere moet zijn, waar hij met Hem praat. Het moet zwaar zijn om terug te keren naar deze gebroken, incomplete wereld.’
‘Toch geloof ik dat de Heere Jacobs leven gespaard heeft met een reden. Hij wil hem nog steeds gebruiken. Hoe? Ik weet het niet. Ik ervaar dat het anders zal zijn dan voorheen. Eén ding weet ik zeker, het zal gezegend zijn. De Heere is met hem bezig, het zal een gezegende taak zijn die Hij voor ons bereidt. Ik ben zo dankbaar voor het voorrecht om met de Heere te mogen wandelen, als dienaren van Hem, Zijn slaven.’
Dankbaarheid
‘Medisch gezien was het vrijwel onmogelijk dat Jacob de operatie zou overleven. Maar hij leeft, zijn organen functioneren weer, zijn spieren worden weer sterker. De Heere heeft al zoveel wonderen gedaan. Nu zijn lichaam is hersteld en de ergste pijn weg is, wachten we op het moment dat hij weer bij kennis zal komen. Hij ademt ook weer zelfstandig.
Twee dagen geleden, nadat ik zijn arm met de oefeningen te hard had bewogen, waardoor hij veel pijn kreeg, bewoog hij voor het eerst zelf zijn arm. Korte tijd later bewoog hij zijn benen en strekte hij zijn rug. Ik ben zo dankbaar.’
‘Dit is een beeld van het leven. Pijn, wat we helemaal niet leuk vinden, kan zegen geven, leven! God kan pijn gebruiken om ons dingen te leren, om ons op bepaalde gebieden vrij te zetten.
Jacob begint meer te reageren op mensen, op pijn, op muziek, op gebeden hardop bij hem uitgesproken, op het lezen van de Bijbel bij hem. Zijn bewustzijn komt steeds dichter bij de oppervlakte.’
‘Ik weet niet hoelang deze weg nog duurt en waar we worden geleid, maar ik weet dat onze genadige Vader in de hemel de weg voor ons al heeft bereid. We mogen het vol vertrouwen in Zijn sterke en liefdevolle handen leggen. Ik verlang ernaar om nog meer alle zorgen over te geven aan Hem, Die ons oneindig veel meer liefheeft dan wij ooit kunnen beseffen. Dank u allen voor uw liefde, voor uw gebeden.’
Dirk van Genderen publiceert wekelijks een nieuwsbrief over Israel en het Midden-Oosten.
Hoe gaat het nu met Jacob? Leeft hij nog?