Parasha Miqets: de vrede van Salomo

Parasha Miqets מקץ, na verloop van. We lezen Genesis 41:1-44:17; uit de Haftara lezen we 1 Koningen 3:15-4:1 en we lezen Mattheus 27:15-46.

De dromen van Farao verontrusten hem zeer en geen tovenaar kan de uitleg geven. Jozef wordt uit de bor בור, de kuil, kerker gehaald. Bor heeft woordverband met het werkwoord barar ברר, wat betekent: ziften, reinigen, zuiveren, scherpen, slijpen. Het karakter van Jozef werd in de kerker nog aangescherpt, nog fijner geslepen voor de taak die hij later op zich zou nemen bij Farao.

De uitlegging van de dromen geven hem een nieuw leven, na dertien jaar in de gevangenis te hebben gezeten. Dat hij daar zonder noemenswaardige vorm van bitterheid uit is gekomen is op zich al
wonderbaarlijk. Bor בור heeft ook woordverband met Bara’ ברא scheppen, herscheppen, zoals David zegt in de Psalm: ‘Herschep in mij een rein hart.’ (Psalm 51:12). God heeft dat blijkbaar bij Jozef in die gevangenistijd ook gedaan. Jozef heeft geen praatjes meer, maar weet wel de dromen van Farao haarfijn uit te leggen. Farao herkent Gods Geest in Jozef (vs.38) en stelt hem aan als onderkoning over Egypte.

Vanuit deze positie weet Jozef de hongersnood van Egypte af te wenden en Farao de rijkste man op aarde te maken. Dan komen zijn broers en zijn eigen dromen komen uit…
Bij Jozef duurt het twee decennia voordat zijn dromen uitkwamen, de droom van Shlomo, echter, komt meteen de volgende dag tot uiting bij de oplossing van het probleem van de baby, die hij zogenaamd in tweeën wil laten delen, waardoor de echte moeder bekend werd. Het hele koninkrijk weet meteen dat dit een oplossing van God Zelf is, heel Israel herkent Gods Geest in hem, zoals de Farao Gods Geest in Jozef had herkend (vs. 28). Is Shlomo’s karakter al meer gerijpt voor zijn taak dan het karakter van Jozef dat was? Het zou wel eens heel goed kunnen. De naam Shlomo, שלומו betekent: zijn vrede.

Dat is profetisch want gedurende zijn gehele regeringstijd is er vrede aan alle kanten. De droom van de vrouw van Pilates komt ook uit, alhoewel het niet te maken heeft met haar karakter, maar met de onbevlektheid van karakter van Iemand Anders. Zij leed om de Rechtvaardige en door de achteloosheid van haar man en het volk. ‘Zijn bloed kome over ons en onze kinderen!’ (vs.25).

Hij riep Eli, Eli lama sabachtani סבחתני למה אלי אלי, oftewel: Mijn God, Mijn God, waarom heeft U Mij verlaten? Of riep Hij iets anders? Bovenstaand is Aramees, maar waarom zou God Zelf, Die in het Hebreeuws alles tot leven schiep en Die Hebreeuws sprak met Saulus (Handelingen 26:14) ineens in het Aramees met Zijn Vader spreken?

Zou het niet veeleer logisch zijn dat Hij in Zijn pijn deze woorden in het Hebreeuws uitriep: Eli, Eli, lama zabachtani זבחתני למה אלי אלי :Mijn God, Mijn God, waarom hebt Gij Mij geofferd? Beide mogelijkheden zijn er; de Vader verliet én offerde de Zoon om de zonde van de mensheid weg te nemen, de Zoon werd tot zonde om de woede van de Vader te stillen en zo stilde God de Vader zijn woede in Zichzelf, in Zijn Zoon om een ieder die in Hem gelooft met Zichzelf te verzoenen. Wie doet het na?

Yair en Karen Strijker van Studiehuis Reshiet maakten november 2013 met hun kinderen Ruth en Shmuel alija naar Israël. Na een roerige tijd in Sde Tsvi, hemelsbreed 16 kilometer van Gazastad, verhuisden ze januari 2015 naar Na’ale in Samaria, waar ze volgens de profetie van Jeremia 31:6 de volken oproepen naar Jeruzalem te komen om ‘te leren van onze God’.