Parasja Chaje Sarah: Een wisseling van de macht

Parasja Chaje Sarah, het leven van Sarah. We lezen Genesis 23:1-25:18. Uit de Haftara lezen we 1 Koningen 1:1-31 en we lezen Mattheus 1:1:17.

Hoe kon Abraham weten dat, toen hij naar de berg Moriah ging om zijn zoon Izaäk te offeren, hij zijn geliefde vrouw Sarah nooit meer in levende lijve zou zien? Joodse Bijbelgeleerden, onder wie Rashi (1040-1105), meenden dat het Sarah ter ore was gekomen dat Abraham hun enige zoon ging offeren en daardoor van verdriet was gestorven. Wat triest… Honderdzevenentwintig jaar werd ze, wat wel heel oud is, daar niet van. En dan staat er ook nog geschreven in Genesis 23:2 dat Abraham kwam om haar te bewenen.

Ze was dus alleen in Hebron gestorven, waar ze woonden, zonder haar man bij zich; Abraham was op dat moment nog in Beer Sheva, omdat hij daar waarschijnlijk was blijven hangen op de terugweg van de berg Moriah. Hij had nog een aantal dagreizen te gaan om haar te bewenen en een graf voor haar te kopen van de Hethieten. Izaäk was waarschijnlijk al eerder bij zijn moeder en heeft haar waarschijnlijk wel nog levend gezien, maar echt duidelijk wordt dit niet uit de tekst.

De zin in vers 2: ‘en hij (Abraham) beweende haar, welibhkotah’ staat geschreven met een kleine Kaph כ :ולבכתה .Dit heeft te maken met het feit dat Sarah al heel oud was en dus ook niet meer heel erg beweend werd omdat ze een rijk, lang en vol leven had geleefd. Deze week gaat het in de Parasja- en Haftaralezing om de wisseling van de wacht: Rebecca neemt de plaats in van Sarah als aartsmoeder; Shlomo neemt de plaats van zijn vader David in als koning en Jehoshua neemt de plaats van zijn voorvader David in als Heer de Heren en Koning der Koningen, Baas boven baas!

Wat opmerkelijk is aan het geboorteregister van Jehoshua, is dat het gaat van vader op zoon en dat dus Jozef genoemd wordt als Zijn vader, terwijl we allemaal weten dat hij dat niet was, immers is Jehoshua uit de Heilige Geest geboren. Wat een bijzonder eerbetoon is dit aan Jozef, die zijn aanstaande vrouw niet in de steek liet toen ze zwanger bleek te zijn. Hij was wel degelijk nodig en uitgezocht in deze bijzondere heilsgeschiedenis.

Terug in Genesis zien we de zoektocht van Abrahams trouwe knecht Eliezer. Hij zocht een vrouw voor Izaäk en kwam terecht bij de familie in het oude thuisland van Abraham, waar hij niet voor niets vroeg of de maagd, die water zou komen putten, ook zijn kamelen zou drenken; ze moest een goed hart hebben! Dan zou ze passen in het imperium van Abraham, want Abraham zelf was een goed mens, gastvrij en diep gelovig en zeker zal hij Izaäk ook zo opgevoed hebben.

Iets anders over Izaäk: waarschijnlijk was hij niet helemaal goed. Welke man van (waarschijnlijk) 37 jaar zou zich zonder te verweren op een altaar laten leggen? En liet hij zich later ook niet wat al te makkelijk in de luren leggen door Rebecca en Jacob wat betreft de eerste zegen? Er is verder ook opvallend weinig over hem geschreven, in tegenstelling tot zijn vader en zijn zoon Jacob. Eliezer wist dus dat de aanstaande vrouw van Izaäk een lieve, zorgzame meid moest zijn. God verhoorde zijn gebed en Rebecca kwam mee. Zo mooi hoe hier ook geschreven staat dat Izaäk met haar getroost werd over het verlies van zijn geliefde moeder.

Daarna sterft de geloofsgigant Abraham, niet eerder. Er kwam waarschijnlijk best heel wat neer op de tengere schouders van Rebecca. In 1 Koningen pikte broer Adonia nog bijna de plaats in van Shlomo als koning. De brutalen hebben de halve wereld, zal hij misschien gedacht hebben. Gelukkig grepen Nathan en Bathseba in en kwam de plaats vrij voor de beloofde zoon. David bekrachtigde de belofte op zijn sterfbed, ook hij stierf niet eerder dan dat dit was geregeld… Shabbat shalom

Yair en Karen Strijker van Studiehuis Reshiet maakten november 2013 met hun kinderen Ruth en Shmuel alija naar Israël. Na een roerige tijd in Sde Tsvi, hemelsbreed 16 kilometer van Gazastad, verhuisden ze januari 2015 naar Na’ale in Samaria, waar ze volgens de profetie van Jeremia 31:6 de volken oproepen naar Jeruzalem te komen om ‘te leren van onze God’.