Rabbi Gimpel, een man met charisma en een boodschap

Rabbi Jeremy Gimpel was in Nederland en sprak over het thema “Jeruzalem 50 Jaar herenigd, Israël 70 Jaar, Wat zal het volgende zijn?” Ik was erbij in Den Haag.

MessiaNieuws publiceerde eerder een uitgebreide aankondiging. Gimpel is een joodse rabbi die in de heuvels van Judea woont. Hij runt niet alleen een boerderij, maar ook een radio en tv station: thelandofisrael.com.

Missie Jeremy Gimpel

“Dat is zeker een man met charisma?”, vroeg mijn vrouw toen ik, thuisgekomen, enthousiast vertelde over wat ik gehoord had. Misschien, maar ik dacht meer aan een man met charismata. Genadegaven. Een man met een missie. Een missie om mensen uit alle talen, natiën, en volken in de gelegenheid te stellen om de Thora te leren. Het gebouw daarvoor wordt gebouwd op een bergtop in de midbar (woestijn) van Judea. Wonderlijk genoeg met de praktische hulp van een groep Duitsers die ‘een synagoge kwamen bouwen’. Omdat hun vaderen in de nazi-tijd joodse gebedshuizen verwoestten. Het werd gebouwd met de financiële hulp van een Zwitserse Jodin die tientallen jaren geleden deze plaats meerdere keren in een droom had gezien. Nu zag ze en herkende de plaats van haar dromen.

Lees ook: Rabbi Gimpel: ‘Laat die tweestatenoplossing maar komen’

Judea

Gimpel en zijn compagnon Ari Abramowitz bouwen in het vaste geloof van de vervulling van de profetieën over het land, en over het volk Israël. De woestijn zal bloeien – en dat gebeurt in onze dagen. Daarom plantte de rabbi 1000 wijnstokken en omheinde ze met vruchtbomen. Het Woord zegt immers dat ze weer zullen genieten van wijn van eigen bodem en vruchten van eigen bomen (Amos 9:13-15). De woestijn van Judea is bovendien vruchtbare grond. Gimpel zegt dat ‘het land heeft zich opgesloten‘ totdat zijn volk weer terugkwam. En “een jood is een jood omdat hij van Judea komt.”, zo zegt Gimpel. Persoonlijk zou ik dat ruimer willen nemen.

‘Het begint in Judea en gaat dan naar Jeruzalem’

Zoals koning David eerst zeven jaar in Hebron regeerde, en daarna Jeruzalem de stad van de koning werd.  Zo zal de geschiedenis zich volgens Gimpel herhalen. In gedachten voeg ik er aan toe: zoals eens Johannes de Doper in de woestijn van Judea predikte en doopte…. De vraag is alleen: Wat begint er vandaag de dag in Judea? In korte, krachtige zinnen schetst Gimpel de grote lijnen van de bijbelse geschiedenis, verweven met zijn eigen geschiedenis. Zijn grootvader was erbij toen het land weer in bezit genomen werd, zeventig jaar geleden. In de tijd van zijn vader werd Jeruzalem het ongedeelde hoofdstuk, vijftig jaar geleden. “Wat is de opdracht voor zijn generatie?”, vraagt Gimpel zich af. Wat is zijn opdracht?

Huis van gebed

Jeruzalem, zo houdt hij ons voor, is een woord in meervoudsvorm. Het aardse Jeruzalem heeft een gelijke en een tegenovergesteld Jeruzalem, namelijk het hemelse. Juist op de Tempelberg raken hemel en aarde elkaar. Gimpel licht toe waarom de Tempelberg zo belangrijk is: de profetie zegt dat Gods huis een huis van gebed voor alle volken zal zijn (Jes. 56:7). De strijd om de Tempelberg is daarom eerst en vooral een geestelijke strijd. Iets van die strijd zien we als rabbi Gimpel een tweetal video’s laat zien van zijn recente bezoek aan de Tempelberg om daar in het openbaar te bidden. Iets wat Joden niet toegestaan is. Indrukwekkend om te zien.

Gimpel leest met ons Zacharia 8:22-23: “Dan zullen veel volken komen en machtige heidenvolken, om de HEERE van de legermachten in Jeruzalem te zoeken en om het aangezicht van de HEERE gunstig te stemmen. Zo zegt de HEERE van de legermachten: In die dagen zal het gebeuren dat tien mannen uit alle talen van de heidenvolken, vastgrijpen, ja, de punt van de mantel van een Joodse man zullen zij vastgrijpen, en zeggen: “Wij gaan met u mee, want wij hebben gehoord dat God met u is.” Het begin daarvan is er. In Judea. Met een beroep op deze profetie roept rabbi Gimpel ons op om bij een bezoek aan de Tempelberg niet in de rij van de toeristen te gaan staan, maar samen met de Joden de berg op te gaan.

Recht doen aan de wezen

Het bezoek van Gimpel was ook bedoeld om gelden in te zamelen voor zijn studiecentrum. Alleen, dat is reeds betaald… Er is wel een andere nood. De rabbi vertelt hierover: 1000 wijnstokken planten op een morgen zou niet mogelijk geweest zijn zonder de hulp van een elftal jongens van rond de 15 jaar. Op de bewuste morgen kwamen ze onverwachts en ongevraagd aanzetten en zeiden dat ze wijnstokken kwamen planten. Deze jongens kennen door allerlei oorzaken geen gelukkige jeugd, konden het op school niet uithouden, en namen daarom deel aan een speciaal programma om hen toch iets te leren. Alleen… het programma hield op te bestaan en deze jongens zouden daardoor tussen wal en schip vallen. Eigenlijk zijn het weeskinderen. Gimpel en zijn compagnon hebben daarom besloten om hen in het nieuw gebouwde centrum op te vangen. Totdat ze het leger in gaan. Want het gaat in de Bijbel niet alleen over de grote lijnen en de beloften, maar de Thora wijst op de opdracht om voor de weduwe en de wees te zorgen, is het onderwijs van rabbi Gimpel.

Het is een bijzondere afsluiting als we onder zang- en gitaarbegeleiding van Gimpel de allerlaatste zin zingen van het Psalmboek: kal haneshamah tehalel eh hallelu-jah! Laat ieder die adem heeft de HEER loven. Hallelujah.

Anco van Moolenbroek is auteur van het boek “Ezau, hij is Edom” en blogt voor MessiaNieuws.