Taboe doorbrekend rapport van de Duitse Binnenlandse veiligheidsdienst over islamitisch antisemitisme

De Duitse Binnenlandse veiligheidsdienst heeft een 40 pagina´s lang rapport met de titel “Antisemitisme in het islamisme” gepubliceerd. Nog nooit eerder heeft een Europese geheime dienst een rapport over islamitisch antisemitisme gepubliceerd. Dit rapport is een belangrijke breuk met het Duitse verleden, omdat het de eerste officiële publicatie van een nationale instantie is, die in behoorlijke details het antisemitisme blootlegt dat voortkomt uit delen van de islamitische gemeenschap.

door Dr. Manfred Gerstenfeld

De titel weerspiegelt echter niet zijn inhoud. Het werd vermoedelijk – vanuit het standpunt van politieke correctheid – als onacceptabel beschouwd om het rapport in overeenstemming met zijn inhoud “Antisemitisme en islam” te noemen. In vele, maar niet alle, hieronder volgende citaten zou het woord “islamistisch” door “islamitisch” vervangen moeten worden.

Het rapport definieert islamisme als een vorm van het politieke extremisme onder moslims. Het streeft naar het elimineren van de democratie; antisemitisme is een van zijn wezenlijke ideologische elementen.

Veel moslims zijn geen antisemieten. Desondanks is het antisemitismeprobleem in de islam er ver van verwijderd om zich tot mensen met extreme politieke opvattingen of zelfs religieuze moslims te beperken. Het rapport geeft aan dat veel incidenten door individuele personen veroorzaakt worden, “bij wie tot op dat moment geen signalen bestonden dat ze ter beschikking stonden van het georganiseerde islamisme.” Dat suggereert dat deze antisemitische daden gepleegd werden wegens islamisme, wat vermoedelijk bij een aanzienlijk aantal incidenten niet het geval is.

Nog maar anderhalf jaar geleden was het in Duitsland taboe om van islamitisch antisemitisme te spreken, politici konden dat eenmaal noemen. Dit ondanks het feit dat het algemeen bekend was dat er door moslims in het land gepleegde zware antisemitische voorvallen hadden plaatsgevonden.

Het document begint met de verklaring dat vanwege historische redenen en ervaringen met het nationaalsocialisme lange tijd elke antisemitische instelling werd toegeschreven aan rechts antisemitisme. Langzamerhand is het in deze eeuw duidelijk geworden dat de rechtsen geen monopolie hebben op antisemitisme. Bovendien geeft het rapport aan dat er verbreid “dagelijks” antisemitisme bestaat, dat wijdverbreid is in het sociale en politieke centrum van de Duitse samenleving. Ook bij linkse extremisten bestaat antizionisme en antisemitisme.

De auteurs zeggen verder dat de antisemitische meningen in het islamisme nog verder reiken. Religieuze, territoriale en politieke motieven combineren zich tot een antisemitisch wereldbeeld. De debatten van alle islamistische groeperingen hebben als centrale pijler een beeld van het Jodendom als vijand.

Het rapport verklaart dat de komst van meer dan een miljoen moslims in Duitsland van 2014 tot 2017 de betekenis van het islamistische antisemitisme in het land heeft doen toenemen. Het citeert de antisemitismestatistieken van de Anti-Defamation League in de bevolkingen van landen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika. In deze regio´s is Turkije een van de minst antisemitische landen, waaruit veel in Duitsland levende moslims afkomstig zijn. Zelfs daar is sprake van “bijna 70% antisemieten”. De studie noemt dat veel kinderen in deze landen met antisemitisme als vanzelfsprekend fenomeen opgroeien.

Het rapport beschouwt, evenals veel andere deskundigen, een demonstratie in 2017 in Berlijn als keerpunt in het Duitse bewustzijn van het islamistisch antisemitisme. Daar droeg men affiches mee die de vernietiging van Israël eisten. Er werd een Israëlische vlag verbrand. Het rapport voert aan dat de extremistische handelingen geïnitieerd werden door mensen, van wie geen eerdere banden met islamistische organisaties bekend zouden zijn. Dit feit werd vermoedelijk nog nooit eerder gepubliceerd.

Deze feiten choqueerden Duitsland vanwege het verband met de veel ernstiger boekverbrandingen in 1933, die destijds door de nationaalsocialistische regering werden geïnitieerd. De video van deze vlagverbrandingen verbreidde zich als een virus, wat plotseling tot een serie reacties van vooraanstaande politici leidde. De Duitse president en sociaaldemocraat Frank-Walter Steinmeier zei dat de verantwoordelijkheid van Duitsland voor zijn geschiedenis “geen grenzen kent voor diegenen die later geboren werden en geen uitzonderingen voor immigranten”. Hij voegde er aan toe: “Ze is niet onderhandelbaar – voor iedereen die in Duitsland leeft en hier leven wil.” Jens Spahn uit het bestuur van de CDU van bondskanselier Merkel, die ondertussen minister van Gezondheid is geworden, merkte op dat de immigratie uit islamitische landen de reden voor de actuele demonstraties in Duitsland zijn. Stephan Harbart, vicevoorzitter van de fractie van de CDU/CSU in de Duitse Bondsdag, zei:”We moeten ook vastberaden optreden tegen het antisemitisme van migranten met een Arabische achtergrond en uit de Afrikaanse landen.”

De studie verklaart dat het van beslissende betekenis is om iets te doen aan de verbreiding van extremistisch antisemitisme onder islamitische bevolkingsgroepen in Duitsland. Daarvoor zou een groter bewustzijn voor dit probleem in de publieke opinie nodig zijn, vooral bij onderwijzend personeel, maatschappelijk werkers, de politie en werknemers in de instanties voor migratie en vluchtelingen, evenals bij de verantwoordelijke vertegenwoordigers van de Duitse deelstaten.

De auteurs vermelden bovendien dat de manier waarop islamisten de islam interpreteren tegenstrijdig zijn aan de in de grondwet verankerde principes van de volkssoevereiniteit, de scheiding van kerk en staat, de vrijheid van meningsuiting en de algemene gelijkberechtiging. Daarom observeren Duitse geheime diensten de activiteiten van islamistische organisaties.

Het rapport somt verder belangrijke uitdrukkingsvormen van islamistisch antisemitisme op, waaronder: “Joden controleren de financiën en de economie”, “Joden ageren met behulp van geheimagenten en organisaties” en “er bestaat een belangrijke strijd tussen moslims en Joden”. Het rapport telt ook de verschillende extreme moslimorganisaties op die in Duitsland actief zijn. Daartoe behoren de lokale Moslimbroederschap, Hamas, Hezbollah, Hizb ut-Tahrir, ISIS, het Turkse Mili Görüs evenals salafisten.

De studie komt tot de conclusie dat de meer dan honderd officieel door moslims in 2017 veroorzaakte antisemitische incidenten hoogstwaarschijnlijk alleen het topje van de ijsberg zijn. Als gevolg van de betekenis van het regeringsagentschap dat dit rapport gepubliceerd heeft, werd het islamitisch antisemitisme in Duitsland nu eindelijk officieel uitvoerig beschreven. Dat was al veel te lang dringend noodzakelijk.

Korte tijd na de publicatie van dit rapport werd door de Liberaal-Islamitische Bond een 178 pagina´s tellend rapport gepubliceerd met de naam: “Extreme out – Empowerment in plaats van Antisemitisme”. Het werd o.a. gefinancierd door de Federale dienst voor Migratie en Vluchtelingen. Het toont aan dat veel islamitische teenagers hun antisemitische instellingen rechtvaardigen met het argument dat zij zelf in toenemende mate islamofobe vernedering en intolerantie ervaren zouden hebben. Het komt tot de conclusie dat leden van de islamitische minderheid in een nog kleinere minderheid, de Joden, een zondebok zoeken.

Het rapport werd heftig bekritiseerd. Alan Posener, politiek correspondent van “Die Welt”, schreef dat antisemitisme bij islamitische jongeren het resultaat van al bestaande antisemitische vooroordelen is. De Duits-Egyptische politicoloog Hamed Abdel-Samad bestreed eveneens dat islamitisch antisemitisme het resultaat is van “Islamofobie”. Hij schreef dat als dit het geval zou zijn, dat de islamitische wereld dan vrij zou zijn van islamisme en antisemitisme, omdat er in deze landen geen islamvijandigheid bestaat.