Wat zijn de gebruiken van het Nieuwe Verbond?

In de Bijbel worden allerlei gebruiken voorgeschreven. De christenheid past deze echter meestal verkeerd toe, negeert de meeste en heeft eigen gebruiken verzonnen. In de christenheid zijn ze verankerd met tradities die vaak in verband staan met bijgeloof, occultisme en kwaadaardige rituelen. Wat staat echter in de Bijbel over de (specifieke Nieuwe Verbonds)gebruiken?

Gebruiken zijn godsdienstige handelingen die gedaan worden waardoor het Bijbelse geloof (blijvend) zichtbaar wordt. Ze vormen de brug tussen God en de gelovige, het algemene en het bijzondere en het collectieve en het individuele. Ze brengen de geloofsessenties op de identiteit van de gelovige over.

Gebruiken zouden rituelen of ceremonieën genoemd kunnen worden. Echter, heidense (occulte) offerpraktijken werden ook zo genoemd, daarom noemt ‘de Kerk’ ze sacramenten (Latijns sacramentium – heilige handeling) of genademiddelen. Mosjéh (Mozes) beschreef ze echter als speciale Torahvoorschriften in direct verband met Gods Verbond. De gebruiken van het Nieuwe Verbond (NV) vernieuwen die[1].

Wat zijn de NVgebruiken?
Bijbelse gebruiken hebben vooral te maken met de Tempeldienst; ze zijn ervan afgeleid. Sinds het NV zijn drie nieuwe centrale gebruiken van kracht geworden[2]: de waterdoop, de doop in Gods Geest en het Heilige Avondmaal. De eerste twee zijn eenmalig[3] en alle drie veronderstellen (vereisen) voorafgaande de bekering (Dt 30:2; Hos 14:1)[4]. Bekering is ook een eerder bestaand[5] Bijbels gebruik.

Andere Bijbelse gebruiken betreffen de samenkomsten van de geloofsgemeenschap (Lv 23:3), de bevestiging van dienaren van de geloofsgemeenschap (Ex 28:41; 1 Tim 4:14), aanzeggingen[6] en voorbeden, zoals ziekenzalving (Jk 5:14). Huwelijksinzegening wordt ook als NV-gebruik opgevat, maar dat is niet zo[7]. Hetzelfde geldt voor de begrafenis (Mt 8:22).

Er is geen magische ‘kracht’ in de Bijbelse gebruiken of in de mensen en middelen die erbij betrokken zijn[8]. Alleen randgelovigen of buitenstaanders denken dat. Gebruiken hebben alleen betekenis als God erbij betrokken is (Mt 12:33; Hnd 5:39). Ze zijn dus voor Godvrezende, vrome gelovigen bedoeld en kunnen alleen door zulke gelovigen worden bediend. Het ondergaan[9] en bedienen ervan verondersteld geloof en voldoende begrip en kennis van het gebruik[10].

Waarom zijn er gebruiken?
Zonder gebruiken zouden er geen bewuste momenten zijn om bij het geloof stil te staan. Ze zijn bedoeld om gelovigen bij het heilshandelen van God met mensen te bepalen en te benadrukken dat Hij mensen aanstelt. Gebruiken zijn bedoeld voor geloofsopbouw. Geloof moet zich immers hechten aan de persoonlijke identiteit en niet ‘buiten’ die identiteit bestaan. Ze zijn dus cruciaal in de geloofsontwikkeling. Het zijn ‘tekenen’[11] van geloof en daarom zullen gelovigen verlangen naar de bediening van de gebruiken; daaraan deelhebben en ze (eventueel) aan anderen bedienen.

(On)juist toegepast
Uit de (kerk)geschiedenis is bekend dat de Bijbelse gebruiken eeuwenlang verkeerd zijn toegepast of zelfs misbruikt. Dit gebeurde vaak onbewust, maar ook bewust[12]. Zelfs vandaag zijn er schokkende voorbeelden van. Via gebruiken worden mensen aan ‘de Kerk’ of een geloofsgemeenschap gebonden[13], wat leidt tot machtsmisbruik. ‘De Kerk’ spiegelt zich onrechtmatig aan de functie van de Bijbelse Tempel. De belangrijkste kerkelijke gebruiken zijn; het celibaat, de kinderdoop, het vormsel[14], de huwelijksinzegening en de biecht. Alleen als ‘de Kerk’ de sacramenten aan gelovigen bediend zouden zij de verschillende fasen van het geloofsleven kunnen doorlopen en completeren.

In de Bijbel staat dat de Bijbelse gebruiken vooreerst de bemiddeling van de Hogepriester, de Here Jezus, van de Tempel in de hemel vereist (Hebr 2:11)[15]. Deze gebruiken hebben alleen betrekking op de Verbondsrelatie tussen God en Zijn volk en diens leden[16]. Hij[17] die een gebruik bedient levert een dienst aan de medegelovige (Mt 23:11), terwijl de bij het gebruik betrokkenen het eigendom van God zijn en onder Zijn gezag staan (1 Kr 29:11)[18].

Uitleg NVgebruiken

1. Doop in water
Gods Verbond met Mosjéh beschrijft het gebruik van de onderdompeling in water ter (geestelijke) reiniging en voorbereiding (Ex 29:4; Lv 16:24). Johannes ‘de Doper’ bediende dit gebruik ook. De Here Jezus, hoewel Hij geen geestelijke reiniging en voorbereiding nodig had, liet door deze waterdoop te ondergaan zien dat God een nieuwe betekenis aan dit gebruik wilde toevoegen. Namelijk de eenmalige waterdoop die nodig is om toe te treden tot het NV. In de Bijbel staat niet dat deze waterdoop iets vervangt[19], maar wel dat voor de NV-waterdoop eerst de geestelijke omstandigheden moesten veranderen[20]. De Here Jezus zou die verandering bewerken. Dat openbaart Zijn waterdoop en maakt het uniek[21]. Hij onderging het immers als volmaakt Geestvervuld Mens. Gelovigen kunnen pas sinds het NV deze waterdoop ondergaan, maar die waterdoop moet niet gelijkgesteld worden aan de waterdoop van de Here Jezus. Geen mens is vergelijkbaar met de Here Jezus.

De waterdoop verkondigt namelijk symbolisch de dood van het oude (vleselijke) leven en opstanding in het nieuwe (geestelijke) leven van de gelovige. Die transformatie wordt niet verkregen door de waterdoop, zoals sommigen denken/leren, maar door de bekering.

Die transformatie heeft een parallel met het Paasfeest. Dood (slavernij) en opstanding (uittocht) zijn de twee kernbegrippen ervan. Elke gedoopte gelovige zou zich tijdens Pasen moeten afvragen of die (nog) leeft bij de belijdenis van diens waterdoop.

2. Doop in Gods Geest
Veel gelovigen denken dat dit gebruik overbodig is en alleen de waterdoop nodig is[22]. Maar het NV staat juist in het ‘teken’ van de wedergeboorte en de vervulling door de Heilige Geest is (Hnd 8:16-17)[23]. De waterdoop bevestigt de bekering (de verlossing), maar de doop in Gods Geest maakt het mogelijk het NV na te leven (de vervulling)[24].

Niemand kan Gods NV nakomen zonder de vervulling met Zijn Geest, want anders tracht die gelovige iets te presteren wat voor de vleselijke mens onmogelijk is (Rom 8:8). Daarom heeft God het NV bekrachtigd door gelovigen Zijn Geest te schenken[25]. Zonder de doop in Gods Geest zouden gelovigen in ‘het vlees’ blijven (1 Kor 3:1).

Op het Pinksterfeest na de Hemelvaart van de Here Jezus werd de Heilige Geest voor het eerst op gelovigen uitgestort. Sinds Pinksteren zouden Geestvervulde gelovigen zich steeds moeten afvragen of ze al vruchtdragen voor God of hun vrucht aan God moeten opdragen.

3. Het Heilige Avondmaal
Gelovigen zouden regelmatig geconfronteerd moeten worden met het Heilige Avondmaal. Het zou een heel diepe invloed moeten hebben op hun geloofsleven.

Het heeft verschillende betekenissen, zoals:
• Herdenken van de laatste Paasmaaltijd van de Here Jezus
Deze Paasmaaltijd is voorgeschreven door Mosjéh als herdenkingsmaaltijd van de Uittocht (Ex 12:14) aan het begin van het zeven dagen durende Paasfeest.
• Herdenken van het lijden en sterven van de Here Jezus
De Here Jezus voegde een nieuwe betekenis toe aan de oorspronkelijke Pésachherdenkingsmaaltijd; Hijzelf zou Zich als volmaakt Paasoffer aan God aanbieden (1 Kor 5:7)[26]. Maar Zijn offer is niet slechts gebaseerd op het oorspronkelijke Paasfeest[27]. Het overtreft dat[28].
• De instelling (fundamentlegging) van het NV
• Voorlopig afscheid van de aarde
De Here Jezus nam met deze maaltijd afscheid van Zijn discipelen en daarmee ook van Gods volk op aarde tot Zijn wederkomst (Luk 22:16, 18).

De Here Jezus stelde dit NV-gebruik in tijdens de herdenkingsmaaltijd van de Uittocht. Moet dit dan alleen tijdens Pasen worden bediend? Het toont in elk geval dat de Pésachherdenkingsmaaltijd van de Uittocht in het NV van kracht blijft, maar dan met het bijbehorende Heilige Avondmaal. Echter, omdat het lijden en sterven van de Here Jezus centraal staat in het NV is het een algemeen gebruik. Ontkoppeld van het Paasfeest. Gelovigen zijn vrij wanneer, hoewel enige regelmaat verplicht is, Hem elk geschikt moment[29] ermee te gedenken.

Onjuist begrip en toepassing van het Heilige Avondmaal
Wat de Here Jezus zei tijdens het eerste Heilige Avondmaal blijkt meestal niet of verkeerd te zijn begrepen. Hij brak het brood en zei: ‘Dit is Mijn lichaam. Eet dit, terwijl je aan Mij denkt’ (Luk 22:19; 1 Kor 11:24). Hij zei dat ook van de drank die Hij uitdeelde. Sommige gelovigen denken dat brood en drank door het Heilige Avondmaal letterlijk veranderen in Zijn vlees en bloed. Later werd daarom de Avondmaalstafel vervangen door een (offer)altaar, want Zijn letterlijke Lichaam en Bloed zou dan staan voor Zijn offer. Dit zijn twee denkfouten met ernstige gevolgen;
1. De mensen en middelen betrokken bij het gebruik worden dan heilig of zelfs magisch voorgesteld
2. Het NV-gebruik werd een andere betekenis gegeven[30]

Deze veronderstellingen zijn niet alleen strijdig met de Bijbel, maar vooral lasterlijk. Het NV-gebruik wordt zo als occult ritueel toegepast[31]. Door het NV-gebruik verkeerd te bedienen wordt het NV[32] misvormd gepresenteerd en vertegenwoordigd.

Er zijn ook gelovigen die denken dat het (Heilig) Avondmaal eeuwige leven en opstandingskracht geeft (Jh 6:54). Ook dit is een dwaling. Waarom zou dit NV-gebruik, waarin lijden, dood en beëindigen van vleselijk leven centraal staan, leven geven? Het regelmatig ondergaan van dit NV-gebruik zorgt dat de kern van het NV scherp blijft bij de gelovigen. Eeuwig leven hangt (gelukkig) niet af van het ondergaan van een Bijbels gebruik noch van het NV, maar van God, Die elk levend schepsel (gelovig of niet) eeuwig leven geeft[33].

+++
[1] In de christenheid staan ze vreemd genoeg op zichzelf. Los van Gods Verbond.
[2] Toegevoegd aan de gebruiken van Mosjéh.
[3] Wederdopen wijst op geloofstwijfel en kan een bespotting van God worden.
[4] Ze zijn dus niet bedoeld voor onmondige (pasgeboren) kinderen. Uitzondering is de besnijdenis, die God in principe aan pasgeborenen oplegt.
[5] Voorgeschreven in de Tenach (het Oude Testament).
[6] Zegeningen (Nm 6:23-27) of vervloekingen (1 Kor 16:22; Gal 1:9).
[7] Het NV vertegenwoordigt een wereld zonder huwelijken (Luk 20:35).
[8] Alleen God heeft recht heeft op Zijn krachten en die werken dus alleen naar Zijn wil. Anders vermoeden, verkeerd toepassen of anderszins magie ermee in verband brengen opent de deur voor het rijk van de duisternis.
[9] Uitzondering is de besnijdenis bediend aan pasgeborenen.
[10] Gebruiken zijn voorwaardelijk. Net zoals Gods Verbond waar ze onderdeel van uitmaken.
[11] In neutrale en expliciet niet in magische zin.
[12] Er bestaat veel onbegrip en onkunde over de Bijbelse godsdienst.
[13] ‘De kerk’ zou het eigendomsrecht op de gebruiken hebben. Dit komt voort uit ecclesiocentrisme (tunnelvisie op de kerk). Gebruiken zouden alleen in kerkelijk verband mogen worden bediend, hoewel dit niet in de Bijbel staat.
[14] Wijding van jonggelovigen.
[15] Dit zou het functioneren van ‘de Kerk’ moeten bepalen.
[16] Alleen God heeft dus eigendomsrecht op de gebruiken en ze zijn alleen functioneel als Hij ze erkent (ze moeten voldoen aan de Verbondsvoorwaarden).
[17] Alleen gelovige, mannelijke dienaren die door God zijn aangesteld mogen Bijbelse gebruiken bedienen (1 Kor 11:3; 14:34).
[18] Zo ontvangt Gods volk, waartoe ‘de Kerk’ zou moeten behoren, de nodige autorisatie voor het bedienen van de Bijbelse gebruiken.
[19] De Mozaïsche gebruiken van de besnijdenis of de herhaaldelijke waterdoop ter reiniging en geestelijke voorbereiding blijven gewoon van kracht (Hnd 16:3; Hebr 10:22).
[20] Satans macht over de mens moest worden verbroken en diens relatie met God worden hersteld.
[21] Het vond namelijk al plaats nog onder de oude geestelijke omstandigheid.
[22] Volgens sommigen is er maar één doop (Ef 4:5), daarom denken er ook dat de waterdoop en Geestesdoop gelijktijdig plaatsvinden. Alleen heeft dat geen basis in de Bijbel (Hnd 8:16-17; 11:16; 19:2-6).
[23] In tegenstelling tot de waterdoop is de doop in de Geest (inwendige besnijdenis) het merkteken van het nieuwe leven. Net zoals de besnijdenis (uitwendige besnijdenis).
[24] De doop in de Geest bevestigt en vervolmaakt dus de besnijdenis van het lichaam. Zonder dat het ene het andere vervangt. Beiden hebben hun eigen functie in het NV.
[25] Daarom is dit een specifiek NV-gebruik.
[26] Dit eenmalige offer kan pas vanaf dan worden herdacht. Het is dus een specifiek NV-gebruik.
[27 Het bloed van de Here Jezus zal vrijwaarden tegen Gods finale eindoordeel tegen de mensheid, zoals het bloed van het Paasoffer Isra‘El vrijwaarde tegen Gods finale eindoordeel tegen Egypte.
[28] De Isra‘Eliem werden verlost uit Farao’s macht, maar het offer van de Here Jezus verlost uit satans macht.
[29] De apostelen hebben er een speciale samenkomst voor aangewezen (1 Kor 11:20).
[30] Niet alleen werd het passieve herdenken vervangen door een actieve heilsbemiddeling (vergeving van zonden en/of ontvangen van ander heil). Hiertoe moest ook de christologie geweld aangedaan worden; het offer van de Here Jezus werd niet meer als eenmalig en uniek begrepen.
[31] Door het NV-gebruik verkeerd toe te passen wordt het voor God aanstotelijk. Iets waar alleen demonen baat bij hebben.
[32] Het concept Nieuwe Verbond is in de christenheid naar de achtergrond gedrongen of wordt als iets specifiek Joods gezien. Dat doet op zich al het NV geweld aan.
[33] Het gaat in de Bijbelse godsdienst niet om het verkrijgen van eeuwig leven, maar eeuwig heil door het houden van het NV. Te beginnen vandaag.