Het boek Ruth en het volk Israël

Het is verbazend hoezeer de geschiedenis van het boek Ruth overeenkomt met die van het volk Israël. We lezen over een gezin dat in moeilijkheden verkeerde en daardoor gedwongen werd naar het buitenland te gaan. Het gezin maakt daar de ene tragedie na de andere mee. Weduwe Naomi gaat tenslotte zonder haar zonen terug naar Israël.

Naomi’s trouwe schoondochter Ruth gaat met haar mee. Zij wil ook bij het Joodse volk horen. Het is een liefdevolle vrouw die in God en in zijn leiding gelooft. In Israël hebben Naomi en Ruth het moeilijk, tot Boaz hen van de hongerdood redt. Er volgt een bruiloft en er worden kinderen geboren. Later zou de Messias van Israël uit dit geslacht voortkomen.

Verschillende dingen in de geschiedenis van de terugkeer van het Joodse volk naar Israël zijn hetzelfde als in het verhaal van het boek Ruth. Het vertrek uit het land, de daaropvolgende rampen, het zorgen voor nageslacht, en de redding. En we verheugen ons allemaal op de aanstaande wederkomst van Christus.

In de cultuur van het zionisme stond de boekrol Ruth symbool voor het bewerken van de aarde, de mooie betekenis van een huisgezin, brood en landbouw. Tijdens de opkomst van het zionisme en het ontwaken van de Hebreeuwse en Israëlische cultuur, ontstond er een nieuwe belangstelling voor het boek Ruth.

Over het algemeen past het boek goed bij het zionistische concept. In de zionistische cultuur komen we parallellen tegen met het verhaal van Ruth als het om landbouw en de terugkeer naar het land gaat. Ook de romantische geschiedenis van Ruth en Boaz werd voornamelijk gezien door de bril van werkers op het land in de landstreek Palestina. De prachtig beschreven idylle van de landman en de arbeiders in de velden van Judea sloot naadloos aan bij de jonge zionistische beweging. Je zou kunnen zeggen dat zionistische leiders al vóór de tijd van hun nationale thuisland een Bijbels thuisland hadden gevonden.

Ruth en Naomi vertrekken uit Moab. Op Naomi’s wens gaan ze naar Betlehem, waar Naomi vandaan kwam. Ze arriveren bij het begin van de gersteoogst. Ruth gaat achter de maaiers van Boaz aan om aren te verzamelen. ‘Ze bleef aren lezen bij de vrouwen die voor Boaz werkten, tot het einde van de gerste- en de tarweoogst’ (Ruth 2:23). In Bijbelse tijden begon de oogst met Pesach. Dan vond ook het offeren van de omer plaats in de Tempel aan het begin van de oogst. De tarweoogst vond plaats met Shavoeot (Pinksteren). Dan werden er twee broden geofferd als eerste graanoffer.

Ruth gaat aan het eind van de gersteoogst naar de dorsvloer van Boaz, waar Boaz het graan dorste. Vanaf het moment dat Boaz belooft als ‘losser’ op te treden tot het moment dat hij zijn belofte nakwam, was er maar weinig tijd verstreken. Er wordt aangenomen dat de huwelijks­sluiting plaatsvond aan het einde van de tarweoogst. Deze veronderstelling wordt gebaseerd op het snelle tempo naar het volgende vers: ‘Daarna nam Boaz Ruth bij zich, zij werd zijn vrouw, en hij sliep met haar. De Heer liet haar zwanger worden en ze baarde een zoon’ (Ruth 4:13).

Daarom kunnen we dit boek in drie stukken verdelen. Deel 1 bestaat uit de eerste vijf verzen die tien jaar in beslagnemen. In het tweede gedeelte van drie maanden vinden de gerste- en tarweoogst plaats. En aan het eind van het boek Ruth worden in de laatste tien verzen, negen maanden zwangerschap beschreven en de geboorte van haar eerste zoon, de vrucht van haar schoot.

In de laatste vijf verzen worden we meegenomen naar de tijd van koning David, een geestelijke vrucht. De geschiedenis van Ruth beschrijft een romantische periode die parallel loopt aan de tijd waarin de moerassen in het land werden drooggelegd en het land met liefde en geloof werd ontgonnen. Het land was toen gezegend met een gezonde en vruchtbare bodem en een geest van verwachting.

Het boek Ruth beschrijft een gedeelte uit de Israëlische geschiedenis dat op zichzelf staat. De plaats van handeling bestaat uit de velden van Betlehem in Judea. Het verhaal wordt gekenmerkt door genade en de verplichting die we als mensen hebben tegenover anderen die behoeftig zijn. Het is een verhaal over opnieuw beginnen, over terugkeer naar het land en een
hernieuwde verbinding tussen mens en aarde.

Dit artikel van Anat Schneider is overgenomen uit het decembernummer van het Israel Today Magazine