Echte lijden van Palestijnen ontsluierd

Sinds Joden naar het beloofde Land trekken is er verzet van de plaatselijk bevolking. Zij worden tegenwoordig nog ‘Palestijnen’ genoemd en zij krijgen steeds meer rechten. Maar die werken echter averechts, want hun verzet groeit. Els van Diggele, gespecialiseerd in de inwoners van het Land, onderzocht hun echte problemen. Wat komt naar voren?

Boekanalyse
Van Diggele is historica en journaliste en woonde voor het boek langere tijd in Ramallah, de Palestijnse hoofdstad. Dit boek is het derde deel in een serie over de inwoners van het beloofde Land. Het eerste deel ging over de Joodse en het tweede over de christelijke inwoners.

Het gerecenseerde boek gaat over het eeuwen durend drama dat de meeste buitenstaanders ontgaat, omdat het verborgen wordt gehouden. Dit is ernstiger dan de slechts 60 jaar durende ‘bezetting’ door Israël, hoewel die bezetting wel de algemene teneur over het Palestijnse probleem is.

Het drama gaat over de haatdragende verdeeldheid en onderlinge angst tussen die ‘Arabische’ inwoners. Van Diggele heeft dus aandacht voor het lot van de Palestijnen dat de meeste en obsessieve media-aandacht krijgt. Ze sprak naast goed geïnformeerde Palestijnen vooral ook hun dissidenten.

Na een voorwoord opent ze het boek met een verslag van haar verhuizing naar Ramallah. Daarna beschrijft ze het onderwerp chronologisch (vanaf 1891) in zes hoofdstukken, meestal afgesloten met een interviewsectie. Het langste hoofdstuk gaat over de burgeroorlog tussen Fatah en Hamas.

Dan volgt een nawoord, chronologische overzicht, definities, een woordenlijst en een lijst hoofdpersonen. De tekst is voorzien van eindnoten met hoofdzakelijk broninfo, maar soms ook achtergrondinfo, een literatuurlijst en een dankwoord.

Corruptie en geweld
Meest opvallende vaststelling is dat de Palestijnen het meest lijden door hun eigen uiterst conservatieve, dictatoriele en corrupte leiders, de vriendjes-, stam- of familiepolitiek en het constante geweld van bendes (al dan niet ingesteld door hun leiders zelf). Verder is er het punt dat ze in een voortdurende staat van verwaarlozing leven. Aan alles is gebrek, alles is half- of helemaal kapot, beschadigd en er is overal veel vuil.

Verschillende Palestijnen die ze sprak stellen dat hun leven beter was voordat ze (meer) onafhankelijk werden van Israël. Onder directe Joodse bezetting zijn volgens hen de omstandigheden significant beter. Palestijnen die in de Staat Israël leven bevestigen dit.

Palestijnen hebben een diepe haat en achterdocht tegen buitenlanders en de bemoeizucht door het zeer hoge aantal westerse organisaties (ngo’s) met vermeende Palestijnse problemen.

Van Diggele brengt ook naar voren dat er nogal wat Palestijnen zijn die puur seculier zijn en dat er nieuwe krachten in opkomst zijn, zoals de (buitenlandse) Salafisten. Verder wordt de onhoudbaarheid van president Mahmoed Abbas herhaaldelijk genoemd.

Evaluatie
Dit is een interessant, maar soms wat langdradig boek over culturen en dagelijkse levens van ‘Palestijnen’. Een eyeopener. Vooral voor wat betreft de actuele situatie.

Helaas ontbreekt een zoekregister. Dit boek wordt aangeraden.


Diggele, E. van, We haten elkaar meer dan de Joden. Derde herziene druk. 2018, Athenaeum-Polak & Van Gennep, Amsterdam, 325 pagina’s, € 29,99, ISBN: 9789025307141.