Geroepen voor een tijd als deze

Het feest van Poerim herinnert aan de tijd dat een mooie jonge weeskoningin, Esther, haar volk redde van de vernietiging in het oude Perzië. Haar Joodse identiteit was een geheim op het moment van haar aantreden, omdat het risico van antisemitisme zo groot was dat de Bijbelse beschrijving van haar heldendaden God alleen maar in code noemt.

Maar toen haar voogd Mordechai haar waarschuwde voor het genocidale complot van Haman tegen alle Joden in een rijk dat zich uitstrekte van India tot Egypte, daagde hij haar uit met de volgende woorden. ‘Want als je je in deze tijd in diep stilzwijgen hult, dan zal er vanuit een andere plaats verlichting en verlossing voor de Joden komen, maar jij en het huis van je vader zullen omkomen. En wie weet of jij niet juist voor een tijd als deze tot deze koninklijke waardigheid gekomen bent.’ (Esther 4:14)

Ze wist dat het gevaarlijk zou zijn om de koning te benaderen zonder geroepen te zijn. Maar net als Sadrach, Mesach en Abednego die de vurige oven riskeerden in plaats van tegen hun geloof in te gaan, ging ook Esther haar moeilijk taak aan. Zij verklaarde uitdagend: ‘Als ik dan omkom, dan kom ik om.’ (Esther 4:16)

Wordt het niet tijd dat de kerk opkomt voor de Joden zoals Esther dat deed? De kerk in Duitsland was voor het grootste deel stil toen ze Hitlers antisemitische kanker zag uitbreiden.

Gelukkig hebben parakerkelijke organisaties als Christian Friends of Israël, die duizenden individuele christenen vertegenwoordigen, tot nu toe de rol van Mordechai op zich genomen in hun poging om de kerk te waarschuwen voor de gevaren.
Een van hen, Christians United for Israel, heeft zelfs een campagne gelanceerd met de naam Operatie Mordechai. Deze campagne waarschuwt voor het gevaar dat Iran (het huidige Perzië) voor Israël en het Westen vormt. Ook moedigt het kerken aan om hun visie niet onder stoelen of banken te steken door het betuigen van collectieve steun aan Israël, in plaats van het over te laten aan individuele gelovigen.

Het bestaan van Israël – en in het verlengde daarvan dat van het Joodse volk – wordt opnieuw bedreigd. Eerst probeerde Farao ze uit te wissen, daarna Haman, gevolgd door Herodes en Hitler. Nu plegen de aanhangers van Hamas moord en veroorzaken chaos aan de zuidelijke grenzen van Israël, terwijl Hezbollah in het noorden zo’n 120.000 raketten onder de Libanese burgerbevolking verborgen houdt.
Tegelijkertijd waait er een schrijnende nieuwe golf van antisemitisme door Europa en Amerika, terwijl we in Groot-Brittannië getuige zijn van een schandalige samenwerking tussen het hardlinkse Labour en extreemrechtse islamisten die onschuldige Joden op wrede wijze vervolgen.

De Tory-regering heeft een begin gemaakt met berouw te tonen voor zonden die in het verleden tegen de Joden zijn begaan. Minister van Buitenlandse Zaken Jeremy Hunt bood zijn excuses aan voor het blokkeren van degenen die probeerden te ontsnappen aan de nazislagers en voor het vasthouden van anderen in detentiekampen zoals Atlit, nabij Haifa. En minister van Binnenlandse Zaken Sajid Javid heeft eindelijk een volledig verbod op Hezbollah afgekondigd.

Maar de kerk in Groot-Brittannië – als geheel – heeft de Joden ernstig verwaarloosd. Wij zijn niet alleen verantwoordelijk voor de plaag van social engineering die ons geliefde land nu teistert, maar ook voor het schandalige schandaal van het antisemitisme binnen de Labourpartij.

Waar waren de krachtige steunbetuigingen aan Israël in de loop der jaren?

Denken we echt dat God zijn belofte van eeuwige liefde voor de Joden (Jeremia 31:3) heeft gebroken? Realiseren we ons dat een dergelijke visie carte blanche geeft aan het soort ongebreidelde haat tegen Israël die door velen van hen die de macht van de conservatieven willen afdwingen, wordt uitgesproken?

Jeremy Corbyn en zijn naaste bondgenoten – zoals de terreurgroepen Hezbollah en Hamas – geloven dat Israël geen bestaansrecht heeft.

Het is tijd om onze onverschilligheid aan de kant te zetten door de rol van Esther op zich te nemen – door in de bres te springen voor een bedreigd volk, zowel door gebed als door actie.

In het moderne Perzië zijn de ayatollahs vastbesloten om Israël van de kaart te vegen, zo nodig met kernwapens. Maar de rollen werden omgekeerd voor de antisemieten van het oude Perzië. Haman maakte letterlijk een touw waaraan hij zelf werd opgehangen en het kwaadaardige plan dat hij had bedacht, keerde terug op zijn eigen hoofd. Wie zich durft te verzetten tegen de Joden of hun Messias zal zeker ten onder gaan!

En inderdaad werden de rollen omgekeerd voor Duitsland en kwam het allemaal terug op hun eigen hoofd toen hun steden tot puin werden gereduceerd. Darmstadt, bijvoorbeeld, had zijn eigen 9/11 toen, op 11 september 1944, de stad werd vernietigd. Er vielen 12.000 doden en er waren nog veel meer daklozen.

Soortgelijke verwoesting wacht op hen die vandaag de dag Gods oogappel aanraken (Zacharia 2:8).

Charles Gardner is auteur van Israel the Chosen, verkrijgbaar bij Amazon; Peace in Jerusalem, verkrijgbaar bij Olive Presspublisher; en A Nation Reborn, verkrijgbaar bij Christian Publications International