Op Simchat Torah, Vreugde der wet, de dag na Soekot, het Loofhuttenfeest, is de lezing van de Torah voltooid. Op deze dag wordt het laatste gedeelte van de boeken van Mozes gelezen, Deuteronomium, direct gevolgd door het begin, Genesis 1.
De Torah zelf heeft dus als het ware geen einde, hij is cyclisch. Een selectie uit de Bijbelgedeelten die in deze feestelijke periode worden gelezen zijn uit de Torah Leviticus 23:33-44 en Deuteronomium 31:9-13, uit de Profeten Nehemia 8:14-19, en uit het Nieuwe Testament Lukas 4:15-19 en Handelingen 15:19-21. Na het zeven dagen durende Loofhuttenfeest breekt de Achtste dag aan, ook wel Simcha Thora, de Vreugde van de wet. Wet staat daarin synoniem voor de Thora, al is een meer correcte vertaling daarvan ‘onderwijzing’.
Oogstfeest
In Leviticus 23 geeft Mozes het volk opdracht, na de oogst een week lang feest te vieren en God dankoffers te brengen. Hij geeft ook opdracht om de Torah, de wet of onderwijzing, elke zeven jaar voor te lezen aan het volk, wanneer dit in het shabbatsjaar in Jeruzalem bijeen is voor het Loofhuttenfeest. Een opdracht die later werd overgenomen door de synagogen, waar men over een afschrift van de Torah beschikte en er wekelijks uit voorlas.
En Mozes gebood hun: Na verloop van zeven jaar, op de vastgestelde tijd van het jaar van de kwijtschelding, op het Loofhuttenfeest, als heel Israël komt om te verschijnen voor het aangezicht van de HEERE, uw God, op de plaats die Hij zal uitkiezen, moet u deze wet ten aanhoren van heel Israël voorlezen. Roep het volk bijeen, de mannen, de vrouwen en de kleine kinderen, en de vreemdeling die binnen uw poorten is, om te horen, en om te leren de HEERE, uw God, te vrezen en alle woorden van deze wet nauwlettend te houden. Zodat hun kinderen die het niet weten, het ook horen, en leren de HEERE, uw God, te vrezen, al de dagen dat u leeft in het land waarvoor u de Jordaan oversteekt om het in bezit te nemen. (Deuteronomium 31:10-13 HSV)
Tijdens de ballingschap is er niet veel gelegenheid om uit de Torah voor te lezen. Na hun terugkeer uit de ballingschap bouwen de Israëlieten de stad Jeruzalem, de Tempel en hun eigen steden en dorpen weer op, en vragen de priester-schriftgeleerde Ezra om uitleg van Gods wet. Daarin lezen zij de opdracht, de uittocht uit Egypte te gedenken door een week in loofhutten te wonen.
Elke dag leest men voor uit de Torah. Zij vonden in de wet geschreven dat de HEERE door de dienst van Mozes had geboden dat de Israëlieten in loofhutten zouden wonen tijdens het feest in de zevende maand, en dat zij het overal zouden doen horen en een boodschap zouden laten gaan door al hun steden en in Jeruzalem, en zouden zeggen:
Ga naar buiten, naar de bergen en breng loof van de olijfboom, loof van de olijfwilg, loof van de mirte, loof van de palmboom, en loof van andere dicht bebladerde bomen, om loofhutten te maken overeenkomstig wat voorgeschreven is. Toen ging het volk eropuit en ze haalden loof en ze maakten loofhutten voor zichzelf, ieder op zijn dak, en in hun voorhoven en in de voorhoven van het huis van God, en op het plein van de Waterpoort en op het plein van de Efraïmpoort. De hele gemeente van hen die uit de gevangenschap waren teruggekeerd, maakte loofhutten en woonde in die loofhutten, want zo hadden de Israëlieten niet meer gedaan vanaf de dagen van Jozua, de zoon van Nun, tot op deze dag. Er was zeer grote blijdschap. En men las dag aan dag voor uit het boek met de wet van God, vanaf de eerste dag tot de laatste dag, en ze vierden zeven dagen feest. En op de achtste dag was er een bijzondere samenkomst, volgens de bepaling. (Nehemia 8:15-19 HSV).
Heeft het Oude Testament voor ons afgedaan? Zeker niet, Jezus las er uit voor en gaf er onderwijs uit, lezen we onder andere in Lukas 4:15-19, en de apostel Jakobus gaf aan, dat men de bekeerlingen uit de heidenen, die zich van vier ernstige zonden onthouden, in de gemeente moet ontvangen als broeders. De rest leren ze later wel, als ze naar het voorlezen van Mozes [boeken] luisteren.
Daarom ben ik van oordeel dat men het hun die zich uit de heidenen tot God bekeren, niet lastig moet maken, maar aan hen moet schrijven dat zij zich dienen te onthouden van de dingen die door de afgoden besmet zijn, van ontucht, van het verstikte en van bloed. Want Mozes heeft van oude tijden af in elke stad mensen die hem prediken, want hij wordt elke sabbat in de synagogen voorgelezen. (Handelingen 15:19-21 HSV).
Dit spoort ons aan, de Bijbel niet in de kast te laten staan maar er geregeld uit (voor) te lezen, zowel het Oude als het Nieuwe Testament, liefst langere gedeelten om zicht te krijgen op de samenhang van de gelezen gedeelten.
De parasha (letterlijk ‘portie’) bestaat uit de wekelijkse schriftgedeelten die wereldwijd in het jodendom in de synagoge wordt voorgelezen.
Ja,mooie uitleg;duidelijk