Waarom stond het kruis buiten Jeruzalem?

Het zijn bijzondere woorden die we lezen in Hebreeën 13 over het lijden van de Heere Jezus. Woorden die ons raken, nu we aan de vooravond staan van Goede Vrijdag. De kruisiging, Zijn lijden en sterven vond plaats buiten de legerplaats, buiten de poort, buiten Jeruzalem. Dat heeft een bijzondere betekenis.

Om te kunnen begrijpen wat het betekent dat de Heere Jezus buiten Jeruzalem is gekruisigd, moeten we kijken wat Gods Woord hierover zegt. Het betreft de verzen 10 tot 16 van Hebreeën 13.

10 Wij hebben een Altaar waarvan zij die in de tabernakel dienen, niet bevoegd zijn te eten.
11 Want van de dieren waarvan het bloed als verzoening voor de zonde door de hogepriester het heiligdom werd binnengedragen, werden de lichamen buiten de legerplaats verbrand.
12 Daarom heeft ook Jezus, om door Zijn eigen bloed het volk te heiligen, buiten de poort geleden.
13 Laten wij dan naar Hem uitgaan buiten de legerplaats en Zijn smaad dragen.
14 Want wij hebben hier geen blijvende stad, maar wij zoeken de toekomstige.
15 Laten wij dan altijd door Hem een lofoffer brengen aan God, namelijk de vrucht van lippen die Zijn Naam belijden.
16 En vergeet het weldoen en het onderlinge hulpbetoon niet, want aan zulke offers heeft God een welgevallen.

Hebreeën 13:10. In dit vers wordt gesproken over hen die in de tabernakel dienen. Dat waren de priesters. Zij mochten van veel offers eten, maar niet van de zondoffers, waarvan het bloed binnen in het heiligdom werd gesprenkeld. Vandaar dat in dit vers staat dat ze niet bevoegd zijn daarvan te eten.

Met degenen die in het altaar dienen, wijst de schrijver van de Hebreeënbrief – wellicht Paulus – op degenen die het nog van de offerdienst verwachten, van het strikt houden van de wetten. Op hen die hun eigen zaligheid denken te kunnen verdienen, en nog nooit hun vertrouwen op Christus hebben gesteld.

Sinds de komst van de Heere Jezus en Zijn offer – Zijn leven, Zijn bloed, dat Hij bracht aan het kruis – hebben deze offers hun geldigheid verloren. Hebreeën 10 laat duidelijk zien dat Hij eens en voor altijd het offer van Zijn lichaam heeft gebracht.
‘Wij hebben een altaar…’ lezen we daar. Dit altaar is het kruis. Aan dat kruis heeft de Heere Jezus Zich als zondoffer laten offeren. Hebreeën 10:14: ‘Want met één offer heeft Hij hen die geheiligd worden, tot in eeuwigheid volmaakt.’

Hebreeën 13:11. Op de Grote Verzoendag bracht de hogepriester het bloed van de jonge stier en van de bok die geslacht werden, in de tempel, in het heilige der heiligen, om het te sprenkelen op het verzoendeksel en voor het verzoendeksel. Daarmee deed hij verzoening voor de zonden en de ongerechtigheden van het volk en van hemzelf.

Deze dieren, waarvan het bloed was gesprenkeld in het heilige der heiligen, moesten buiten de legerplaats worden verbrand, met het oog op de heiligheid van de offers en omdat de zonden van het volk op de dieren waren gelegd.

Toen het volk in Israel woonde en de offerdienst in de tempel plaatsvond, gebeurde dat buiten Jeruzalem.
‘De jonge stier voor het zondoffer en de bok voor het zondoffer, waarvan het bloed in het heiligdom is binnengebracht om verzoening te doen, moet men tot buiten het kamp brengen. Hun huiden, hun vlees en hun mest moeten zij met vuur verbranden’ (Leviticus 16:27).

Voor de volledigheid: Op de Grote Verzoendag moest de hogepriester Aäron één jonge stier en twee bokken nemen. Eén bok en de jonge stier werden geslacht, maar de tweede bok, die door het lot werd aangewezen, ‘moet levend voor het aangezicht van de HEERE worden geplaatst, om daarmee verzoening te doen door hem als weggaande bok de woestijn in te sturen’ (Leviticus 16:10).

Genade

Hebreeën 13:12. Net zoals die offerdieren buiten de legerplaats, buiten Jeruzalem werden verbrand, zo werd ook Jezus buiten de poort, buiten Jeruzalem, op Golgotha gekruisigd, waar Hij ook stierf. Ook in dit opzicht wees de offerdienst in het oude verbond heen naar het volmaakte offer: de Heere Jezus. Gods oordeel over de zonde, de vloek die wij hadden verdiend, kwam in zijn volle hevigheid op Hem neer. ‘Het behaagde de HEERE Hem te verbrijzelen,’ zegt Jesaja 53:10.

Het is duurbetaalde genade. Het heeft de Heere Jezus alles gekost. Hij offerde Zichzelf, Zijn eigen bloed, opdat Hij het volk zou heiligen, dat ze vergeving van zonden zouden ontvangen.

In het oude verbond werden de zondoffers gebracht voor heel het volk. In diezelfde lijn zegt vers 11 dat Jezus Zijn bloed heeft gegeven buiten de legerplaats om het volk te heiligen. ‘Het volk’ duidt aan dat er geen enkele beperking is aan de redding van zondaren. Iedereen die in Hem gelooft, zal niet verloren gaan, maar eeuwig leven hebben (Johannes 3:16).

Hebreeën 13:13. Laten wij dan uitgaan tot de Heere Jezus, buiten de legerplaats. Dit houdt in dat we stoppen met ons best doen om de zaligheid zelf te verdienen, door goed te leven, de wetten te houden of wat dan ook. Maar dat we uitgaan naar Hem, de zaligheid buiten onszelf zoeken, in Hem, door ons vertrouwen op Hem alleen te stellen, op het offer dat Hij gebracht heeft, Zijn leven, Zijn bloed. Alleen Zijn bloed reinigt van alle zonde (1 Johannes 1:7).

En wordt aan toegevoegd: …en Zijn smaad dragen… De consequentie van deze overgave aan Hem is, dat we ook deel zullen krijgen aan Zijn lijden. Hij onderging smaad, vernedering, vervolging. Dat zal ook ons deel worden.

Hebreeën 13:14. Waar zouden we anders heengaan dan naar Hem? Als gelovigen hebben we hier geen blijvende stad. We zijn pelgrims en vreemdelingen op aarde, onderweg naar het hemelse vaderland (Hebreeën 11:16).
Dat we geen blijvende stad hebben, verwijst in dit vers naar Jeruzalem. Die stad is niet het einddoel van de gelovigen, hoe graag we er misschien ook zijn. Jeruzalem staat hier ook symbool voor de offerdienst, het vasthouden aan het volbrengen van de wet in eigen kracht en daar de gerechtigheid van verwachten.

We mogen uitzien naar het hemelse vaderland, het hemelse Jeruzalem (Hebreeën 11:10-16; Openbaring 21). Het beste komt nog, uitlopend in het vrederijk, de nieuwe hemel en de nieuwe aarde. Het hemelse Jeruzalem is er al, hoewel we het nog niet zien met onze lichamelijke ogen, maar met onze geloofsogen al wel:

‘Maar u bent genaderd tot de berg Sion en tot de stad van de levende God, tot het hemelse Jeruzalem en tot tienduizendtallen van engelen,
tot de feestelijke vergadering en de gemeente van de eerstgeborenen, die in de hemelen opgeschreven zijn, en tot God, de Rechter over allen, en tot de geesten van de rechtvaardigen, die tot volmaaktheid zijn gekomen,
en tot de Middelaar van het nieuwe verbond, Jezus, en tot het bloed van de besprenging, dan van betere dingen spreekt dan dat van Abel’ (Hebreeën 12:22-24).

Wat een uitzicht mogen we hebben. We zullen volledig deel krijgen aan deze heerlijkheid bij de wederkomst van de Heere Jezus. En dit alles dankzij het offer dat de Heere Jezus gebracht heeft aan het kruis van Golgotha.

Hebreeën 13:15. We prijzen, danken en aanbidden de Heere Jezus voor het offer dat Hij bracht om ons te redden. ‘Laten wij dan altijd door Hem een lofoffer brengen aan God,’ lezen we in vers 15. Lofoffers uit dankbaarheid. De vrucht van onze lippen: het belijden van Zijn Naam. Voortdurend, altijd. Door Hem. Hij is immers aan de rechterhand van Zijn Vader. Omdat Hij met Zijn bloed de hemel is binnengegaan en een eeuwige verlossing teweeg gebracht heeft, mogen wij altijd tot God gaan. Wat een wonder van genade.
Al in Psalm 50 klonk het al: ‘Wie dank offert, zal Mij eren; wie de rechte weg gaat, zal Ik Gods heil doen zien.’

Hebreeën 13:16. Ook het weldoen en het onderlinge hulpbetoon behoren tot de offers van gelovigen. Weldoen wijst op het ondersteunen van de armen. Het onderlinge hulpbetoon ziet met name op het delen van geld en goederen met medegelovigen. Paulus zegt in Filippenzen 4:18 over de financiële ondersteuning die hij had ontvangen vanuit Filippi dat het een ‘aangename geur heeft, dat het een welgevallig offer is, welbehaaglijk voor God.’

Dank U Heere Jezus, voor Uw kruis.
Dank U Heere Jezus, voor het offer van Uw lichaam, van Uw bloed.
Daar U voor mijn redding, voor mijn verlossing.
Dank U voor de heerlijkheid die wacht.
Dank U Heere Jezus, dank U, dank U.

Dirk van Genderen publiceert wekelijks een nieuwsbrief over Israel en het Midden-Oosten.