SEOEL | “Hoe kan het dat Joden zo vaak Nobelprijzen hebben gewonnen en wij maar één keer?” Het is een vraag die Zuid-Koreanen al lange tijd bezighoudt.
In Zuid-Korea is onderwijs erg belangrijk en wordt er altijd gestreefd naar het hoogste niveau. Er is inmiddels veel bereikt maar toch blijven de Nobelprijzen uit. Maar misschien komt daar nu verandering in.
De Zuid-Koreanen denken namelijk achterhaald te hebben wat het geheim is achter het succes van de Joden, namelijk Talmoed-studie, ook Havruta genoemd. De Talmoed is een heel belangrijk boek voor de Joden. In de Talmoed leggen rabbijnen uit hoe je als Jood moet leven volgens de Bijbel. De Talmoed is voor een groot deel opgesteld in de vorm van een discussie: verschillende rabbijnen geven verschillende uitleggen aan Bijbelgedeelten en wetten, allemaal met eigen argumenten. Ook de studie van de Talmoed gaat op die manier. Studenten lezen samen een stukje uit de Talmoed waarna ze over de betekenis van het stukje in discussie gaan. Het gaat hierbij om het geven van goede argumenten.
In Zuid-Korea zijn ze deze manier van studeren niet gewend. Kinderen en studenten leren daar over het algemeen teksten uit boeken en gaan naar school waar ze uitleg krijgen van een docent. Samen over teksten discussiëren hoort daar niet bij. Maar daar zijn ze nu anders over gaan denken. Naar het voorbeeld van de Joden wordt er tegenwoordig op veel plekken in het in het land gestudeerd door middel van discussie over een tekst. De Zuid-Koreanen geloven dat dit een heel goede manier is om tot nieuwe inzichten te komen en beter te gaan nadenken. Bij deze methode staan respect en luisteren naar de ander staan centraal.
Wat zou jij ervan vinden als er bij jou op school met deze methode gewerkt zou worden?
Dit artikel verscheen eerder op www.christenenvoorisrael.nl
Er is een groot verschil tussen droge leerstof tot je nemen, zonder ‘vragen en wedervraag’ en het zelf leren nadenken over het hoe en waarom met vraag en wedervraag.
Simpel gezegd, zelf leren nadenken, toetsen wat er geleerd wordt.
Klakkeloos aannemen wat een docent je leert, omdat hij nu eenmaal de leraar is en zijn lesstof nu eenmaal ook vanuit overheidswege aangeboden krijgt.
De priester zegt dat, de rabbijn zegt dat, etc..
Bijbelstudie groepen, waarbij je verschillende visies kan delen, toetsen wat de voorganger zegt en ter plekke commentaar kunnen geven zet mijns inziens mensen veel meer aan tot nadenken, tot “herkauwen” van de tekst en geboden.
Los van de talmoed ben ik wel een voorstander van dit soort leermethoden.