In oktober 1917 kwam de Britse regering met een verklaring dat zij zich zou inzetten om een Joods Nationaal Tehuis, zeg maar ‘een land voor de Joden’, te creëren in het gebied dat anno 2016 Israël, Jordanië, de Gazastrook en de Westbank omvat.
Door Likoed Nederland
Deze verklaring kwam bekend te staan als de Balfour-verklaring, vernoemd naar de Britse minister van Buitenlandse Zaken Arthur Balfour, die deze verklaring liet opstellen. Carolien Roelants besteedde in NRC Handelsblad aandacht aan deze verklaring. Dit omdat de Palestijnse president Mahmoud Abbas eist dat de Britten excuses gaan aanbieden voor het doen uitgaan van deze verklaring. Omdat deze volgens hem enkel ‘rampen, ellende en onrechtvaardigheid heeft gebracht’. Dat de creatie van Israël, in 1948, veel ellende heeft gebracht voor Palestijnen (en andere Arabieren) dat staat vast. Maar die ellende hebben ze toch vooral aan zichzelf te danken.
Oorlog
Hadden de Palestijnen namelijk in 1948 ingestemd met de vredesregeling van de VN (VN-resolutie 181), dan was er toen al een onafhankelijke Palestijnse staat ontstaan. Ze kozen echter voor oorlog, die ze verloren. Hadden ze in 1967 en 1973 Israël niet aangevallen, dan waren de Westbank, Gaza, de Golan en Oost-Jeruzalem waarschijnlijk nog steeds in hun bezit geweest. Ze kozen echter wederom voor oorlog, waardoor ze al deze gebieden (en ook nog de Sinaï-woestijn) verloren.
En hadden de Palestijnen zich na 1993 aan de Oslo-akkoorden gehouden, dan was er ondertussen misschien een levensvatbare staat op de Westbank en Gaza ontstaan.
Ze kozen echter ook na 1993 echter voor terreur en geweld, waardoor er nog steeds geen Palestijnse Staat is.
Roelants had deze harde feiten wellicht even kunnen noemen in haar column.
Los daarvan staat er nog een aantal andere onjuistheden in haar schrijven.
Zo wilden de Britten niet dolgraag het gebied dat tegenwoordig Israël, Jordanië, de Gazastrook en de Westbank omvat, om hun vaarroute naar Brits Indië veilig te stellen. Dit omdat het Suezkanaal, zo leert de Bosatlas, in geen van deze landen ligt, maar in Egypte. En omdat Gibraltar, Malta, Cyprus, Egypte, Soedan, Jemen en Oman, toen allemaal Brits, deze route al meer dan veiligstelden.
Volkerenbond
Het was niet uitsluitend de Britse Balfour-verklaring die het Joodse recht op zelfbeschikking in hun historische land erkende en wilde realiseren. Veel belangrijker zijn hetzelfde unanieme(!) besluit in 1922 van de Volkerenbond (de voorloper van de VN) en van de Verenigde Naties in 1947.
Dat er door de bouw van Israëlische ‘nederzettingen’ op de Westbank nooit meer een Palestijnse staat kan komen begint bovendien ondertussen een beetje een dooddoener te worden. Simpelweg omdat dit op niets is gebaseerd. Want waarom zouden er geen Joden in een toekomstige Palestijnse staat mogen wonen? Er wonen toch ook Joden in Nederland en de Verenigde Staten? Zijn deze twee westerse landen minder levensvatbaar omdat er her en der wat Joodse wijken zijn, die trouwens vaak veel groter zijn dan menige Israëlische ‘nederzetting’ op de Westbank?
Hét probleem is juist dat de Palestijnse president Abbas op de Westbank gewoon geen Joden wil in zijn toekomstige Palestijnse staat.
Dan wordt zo’n staat lastig, want die Joden wonen daar nu eenmaal wel, die wonen daar zelfs al meer dan 3.000 jaar.
En dat is dus de kern van het probleem dat er nog steeds geen vrede is tussen de Palestijnen en de Israëliërs.
Niet de bijna 100 jaar oude Balfourverklaring, de Oslo-akkoorden of de ‘nederzettingen’ houden deze tegen, maar het feit dat de Palestijnse leiders anno 2016 nog steeds weigeren te erkennen dat nu eenmaal al 68 jaar terug een Joods land in het Midden-Oosten is ontstaan.
Dat je niet zomaar meer even kunt opheffen.
Misschien is het een idee als Carolien Roelants net als de Britten de Balfour-verklaring laat rusten, en zich meer gaat focussen op de werkelijke kern van het conflict tussen de Arabieren en Israël.
Want dat wordt echt niet bepaald door dat honderd jaar oude stukje papier.
Dit is een ingezonden brief van Likoed Nederland aan NRC Handelsblad (niet geplaatst), 6 december 2016.
Geef een reactie