500 jaar Reformatie: oproep tot verootmoediging

500 jaar Reformatie: hoewel er grote dankbaarheid is, ligt verootmoediging meer voor de hand dan feest te vieren.

Denk aan de pijnlijke kerkscheuringen in de afgelopen eeuwen, denk aan allen die God en de Heere Jezus niet meer kennen of niet meer willen kennen.

De Reformatie heeft veel goeds gebracht. De Bijbel ging weer open voor het grote publiek. In de loop van de eeuwen ontvingen zeer velen dezelfde genade van God als Luther: de rechtvaardiging van de goddeloze door geloof in de Heere Jezus Christus.
Toch zitten er ook pijnkanten aan de Reformatie. Aanvankelijk was Luther zeer positief over de Joden en zag hij uit naar hun bekering. Maar toen dat niet gebeurde, was hij daarover zeer teleurgesteld en keerde hij zich tegen hen. Dat was niet goed. In onze contacten met het Joodse volk is het goed om daar afstand van te nemen, zoals hier en daar ook al is gebeurd.

Open de kerkdeuren

In gedachten zie ik een beeld: dat vele kerken en gemeenten in dit herdenkingsjaar hun deuren alle dagen van de week zullen openen voor verootmoedigingsbijeenkomsten. Dat mensen ’s morgens voordat ze aan de slag gaan, eerst samen kunnen komen om met elkaar te bidden, bijvoorbeeld. Wij zijn dat niet gewend, maar – denk aan het commentaar van vorige week – dat doen veel christenen in Zuid-Korea ook.

We roepen al zo lang dat het niet goed gaat in Nederland. Ik ben ervan overtuigd dat er niets zal veranderen als we ons lauwe christenleven blijven leven zoals we het nu doen.
Daarom blaas ik de bazuin. Word wakker! Kom tot inkeer, tot bekering. De Heere belooft in Zijn Woord dat Hij vanuit de hemel zal horen wanneer we ons verootmoedigen, onze zonden belijden en ons tot Hem bekeren. De opwekkingsgeschiedenis bewijst dat telkens weer. Dat is de weg die we mogen gaan. Een andere weg is er niet!

Het beeld van de open kerkdeuren om ons te verootmoedigen, kwam in me op toen ik Jesaja 26:9 las: ‘Wanneer Uw oordelen over de aarde komen, leren de bewoners van de wereld wat gerechtigheid is.’ Deze tekst houdt mij al een poosje bezig. In dit vers zit de gedachte dat er barmhartigheid is in Gods gerichten. Wij kijken er vaak heel anders tegenaan en zijn meer gericht op de oordelen, als straf van God. Punt! Maar Gods oordelen zijn niet het einde. Hij gebruikt desnoods oordelen om de mensen tot bekering te laten komen. Waarbij ik wel wil opmerken dat niet alle rampen en tegenslagen oordelen van God zijn.

Wie zou kunnen ontkennen dat Gods oordelen over de aarde gaan? En in de oordelen horen we de voetstappen van de Heere Jezus. Zijn wederkomst is aanstaande. Maar nog is het niet het einde. De oordelen zullen nog zwaarder worden, waar de Bijbel spreekt over de grote verdrukking.
Waarom worden andere landen wel getroffen door natuurrampen en Nederland niet? Wij zijn toch niet beter dan de mensen in Haïti, Nepal, Nieuw-Zeeland, of waar dan ook. Het is Gods genade dat ons land tot nog toe gespaard is gebleven. Hoewel… in 1953 werd ook ons land getroffen door een ernstige stormramp.

Gods megafoon

Het wonderlijke is dat dwars door de rampen heen vaak velen tot geloof in de Heere Jezus komen. Dat getuigenis hoor je telkens weer uit de gebieden die getroffen zijn door natuurrampen. C.S. Lewis noemde het lijden al Gods megafoon. Hij wil de mensheid wakker schudden. ‘Bekeert u en gelooft het Evangelie.’
De Heere kan allerlei middelen gebruiken om mensen tot geloof te laten komen. Hij wil niet dat iemand verloren gaat, maar dat allen tot bekering komen.
Iemand vroeg mij: ‘Kan God de opmars van de islam, waardoor de situatie voor christenen moeilijker kan worden, gebruiken om een slapende kerk wakker te schudden?’ Dat is best mogelijk, maar laten we niet gaan zitten wachten tot het zover is. Of tot ons land misschien wel getroffen wordt door één of andere ramp.

Ik voel me door de Heere gedrongen om de oproep te laten klinken tot verootmoediging en belijdenis van zonden. Het is mijn verlangen, mijn gebed dat de Heere Zijn Geest van de genade en de gebeden over ons zal uitstorten. Zodat we ons voor Hem zullen verootmoedigen en Hem zullen aanroepen.

En ik geloof met heel mijn hart dat Hij dan zal horen en verhoren. Hij betuigt immers in 2 Kronieken 7:14: ‘…en Mijn volk waarover Mijn Naam is uitgeroepen, in ootmoed buigt en bidt en zij Mijn aangezicht zoeken en zij zich bekeren van hun slechte wegen, dan zal Ik vanuit de hemel horen, en hun zonden vergeven en hun land genezen.’

En zeker, er zullen lezers zijn die zullen zeggen dat deze belofte uitsluitend voor Israel is. De geschiedenis laat echter duidelijk zien dat wanneer Gods volk, degenen die de Heere Jezus kennen en van harte liefhebben, zich verootmoedigen, en tot de Heere roepen om genade en om ontferming, Hij dan hoort en een herleving wil schenken.

Dit is mijn diepe verlangen voor dit herdenkingsjaar van de Reformatie.

Dirk van Genderen publiceert wekelijks een nieuwsbrief over Israel en het Midden-Oosten.