Bazuinenfeest – is het echt een mysterie?

Het Bazuinenfeest is de eerste feestdag van de serie van drie Najaarsfeesten en ook het eerstvolgende feest dat nog niet vervuld is. Immers, Jezus Christus vervulde de vier Voorjaarsfeesten precies op de dag en in alle details van elk van deze feesten, maar de drie Najaarsfeesten zijn nog in verwachting van Hem die ze zal vervullen. Nog specifieker: Hij zal hun betekenis vol maken.

Al in het Oude Verbond werd het vieren van al deze feestdagen opgedragen aan het volk Israël, deels als een herinnering aan gebeurtenissen, maar altijd zat daarin ook een schaduwbetekenis die al wees naar de toekomstige vervulling door Christus. En toen Jezus Zijn bediening op aarde voltooide, vervulde hij het Pesachfeest, Ongezuurde Broden en het Eerstelingenfeest door te sterven als het Paaslam, als ongezuurd brood, de dood in te gaan en op te staan als Eersteling van hen die gestorven waren… precies op de dag van het Eerstelingenfeest.

Het Pinksterfeest werd 50 dagen later vervuld toen vanuit de Hemel de door Hem beloofde Heilige Geest uitgestort werd op Zijn Gemeente of op Zijn Bruid. Door de zeer gedetailleerde vervulling van deze feesten liet Jezus zien dat Hij alleen de beloofde Christus kon zijn.

Schaduw

Als het aanstaande Bazuinenfeest dus ook een schaduw is van een toekomstige grote gebeurtenis in Gods Heilsplan, dan motiveert ons dat om de betekenissen die aan dit feest in het Oude Verbond werden gegeven, verder te onderzoeken. Want deze schaduwbetekenissen kunnen dan de sleutel zijn tot het ontdekken van de werkelijke betekenis die in de toekomst tot volle duidelijkheid zal komen en waarin Christus ook centraal zal staan.

Volgens de Joodse tradities staan drie thema’s centraal bij het blazen van de bazuinen op dit feest.

1. De Bruiloft van de Messias
2. De opwekking van de doden
3. De kroning van de Koning

Elk van deze thema’s wordt bovendien gesymboliseerd door het blazen van een reeks korte of middellange tonen op de sjofar. Volgens een traditie vormen ze samen 99 blaasstoten. Deze reeks wordt afgesloten door de 100^e toon, die zeer langgerekt is. Deze toon wordt ook de Laatste Bazuin (Tekia Gedola) genoemd. Paulus zegt dat deze Laatste Bazuin wordt geblazen als de Messias komt voor Zijn Lichaam, waarbij de doden in Christus opstaan en alle gelovigen Hem tegemoet gaan.  Is dat toevallig?

Het Bazuinenfeest is eigenlijk vrij onbekend voor de meeste christenen. Misschien heb je er zelf nog nooit bij stilgestaan en de hemel afgespeurd naar die nieuwe maan, als een uitdrukking van waakzaamheid. Toch is ook dit weer een feest waarin Christus centraal staat. Het vertoont alle aspecten van de eerstvolgende hemelse gebeurtenis op Gods Kalender.

Nu zijn er christenen die geen duidelijk beeld hebben van de opname van de Gemeente of voor wie het eigenlijk helemaal niet comfortabel aanvoelt binnen hun theologische kader. Maar net als de Grote Verzoendag en het Loofhuttenfeest belangrijke toekomstige gebeurtenissen in Gods Heilsplan weerspiegelen, zo moet ook gezocht worden naar de Nieuwe Verbondsbetekenis van dit Bazuinenfeest. Of anders gezegd: we mogen zoeken naar de werkelijke toekomstige vervullingsbetekenis in Christus. Een oprechte zoeker kan daar niet om heen en wil die betekenis in zijn of haar discipelschap ook uitwerken, want in het Nieuwe Testament is nadrukkelijk sprake van de drie eerder genoemde thema’s.

Andere invalshoek

De zoektocht naar de betekenis van dit feest van het bazuingeschal kan ook nog via een andere weg ingevuld worden; in het boek Wake Up! wordt het Hebreeuwse Huwelijksritueel uitgebreid beschreven. Paulus stelt de Gemeente voor als een bruid en Jezus Christus als de Bruidegom. De stappen in dit verbondsproces zijn ook een hemelse blauwdruk, waarover Jezus meermaals spreekt en ze geven ons veel inzicht in de relatie tussen de Hemelse Bruidegom en de aardse Bruid.

We verwijzen voor een uitgebreide beschrijving naar het boek, maar in het kort komt het er op neer dat de toekomstige bruid en bruidegom met elkaar in een eerste verbond treden en dit bezegelen met het drinken van de wijnbeker als teken van dat verbond. Op dat moment zijn zij nog niet getrouwd, maar is de bruid wel al erfgenaam van haar bruidegom. De bruidegom koopt de bruid al in deze fase los van haar familie.

Na deze verbondssluiting zal de bruidegom eerst voor langere tijd vertrekken en de bruid bij haar familie achterlaten omdat hij in het huis van zijn vader de bruidskamer gaat klaar maken en ook het huis waarin het bruidspaar na de huwelijksvoltrekking zal gaan wonen. Tot hier toe lopen er heel duidelijke parallellen met de 4 voorjaarsfeesten. Als de bruidegom vertrekt en geschenken voor de bruid achterlaat, dan zien we de parallel met het Pinksterfeest; de Bruidegom laat de Bruid achter in een verbondsrelatie met haar en met geschenken. Ook begrijpen we de woorden van Jezus veel beter als Hij tegen Zijn discipelen zegt dat Hij niet meer van de wijn zal drinken totdat hij haar weer met hen zal drinken in het koninkrijk van Zijn Vader en dat Hij zal heengaan om een plaats te bereiden, een huis met vele woningen. Deze woorden van Jezus zijn de woorden van een hemelse Bruidegom.

Na het vertrek van de Israëlitische bruidegom, zou hij, zoals gezegd, een lange tijd niet zichtbaar zijn voor de bruid. Ook dat herkennen we in de vele eeuwen dat de aardse Bruid al wacht op haar Bruidegom. De ultieme geestelijke eenheid komt pas nadat Hij haar opgehaald heeft en de Bruiloft in het huis van de Vader heeft plaatsgevonden.

Zodra de bruidskamer en de toekomstige woning klaar zijn, mag de bruidegom vertrekken om de bruid te gaan halen. Het is de vader van de bruidegom die traditiegetrouw moet aangeven wanneer het moment daar is. Op dat moment klinkt bazuingeschal en komt de stoet van de bruidegom in de avond naar de bruid om haar op te halen voor de huwelijksvoltrekking die in het huis van de vader van de bruidegom zal plaatsvinden. De bruid wordt dus uit het huis van haar familie opgehaald en weggevoerd. Doordat zij op een speciale draagbaar zit, raken haar voeten de aarde niet. Na de huwelijksvoltrekking verblijven zij 7 dagen in de bruidskamer, waarna iedereen het echtpaar naar buiten ziet treden en het Bruiloftsmaal wordt genoten.

Ontdek je in deze diepgewortelde Hebreeuwse traditie een toekomstige werkelijkheid? Het Bazuinenfeest komt in dit patroon precies overeen met het moment waarop de bruidegom komt om de bruid te halen voor de bruiloft. Zal dat ook het moment, de ‘jubeldag’, zijn waarop – bij het klinken van die Laatste bazuin – de doden in Christus weer levend worden en Hem, samen met de dan levenden die achterbleven, tegemoet gaan in de lucht om voor eeuwig bij de Bruidegom te zijn?

Kunnen we, op grond van al deze patronen nog om de diepe betekenis van het Bazuinenfeest heen, als we dit feest tenminste onbevangen willen begrijpen als een feest met een toekomstige vervulling in Christus? Wij kunnen niet anders dan dit feest uitleggen binnen het kader van het patroon van de hele feestenreeks en steeds bij elk feest zoeken op welke manier Christus centraal staat bij de Nieuwe Verbondsbetekenis er van. Alle dingen doet de Vader immers door Hem.

Maar nu de voorjaarsfeesten precies op de dag van elk feest door Jezus Christus van hun werkelijke betekenis werden voorzien, zou het dan ook niet voor de hand liggen dat het mysterieuze Bazuinenfeest zijn volle uitwerking krijgt precies op een toekomstige dag van dit feest? De Bruid kan niet wachten tot de Bruidegom komt, maar ze houdt zich dagelijks klaar en ze ziet er naar uit bekleed te worden met hemelswitte klederen.