Een maand van reflectie

De zevende maand is in aantocht en de winkels in Israël liggen vol met kadopaketten en aanbiedingen voor de komende feestmaand.

De mensen kopen deze week vooral vlees, veel noten, fruit, honingkoeken. De winkelwagentjes van de Israëliërs zijn megagroot en dan nog meer dan normaal overvol beladen. Je vraagt je wel eens af: ‘waar halen ze het geld vandaan?’, want alles, werkelijk waar bijna alles, is flink duurder dan in Nederland. Israëliërs zijn levensgenieters en eten is bijna heilig. In mijn studententijd ging ik regelmatig naar Joodse kennissen die een soort antiekwinkeltje runden in het centrum van Amsterdam. Wanneer zij mij zagen was de eerste vraag niet: hallo, hoe gaat het met je, maar: hallo Yair, heb je al gegeten…?

We zien uit naar een goede maand, een maand waarin we persoonlijk maar ook als volk en gemeenschap bij onszelf naar binnen kijken om af te leggen wat niet goed was, om sorry te kunnen zeggen wanneer we een ander pijn of erger hebben aangedaan en om vooral ook de relatie met onze Schepper en Verlosser, de Meshiach, te overdenken en te versterken. Wij als volk hebben gezondigd, zo sprak ook Daniel, wilt U het wegdragen en, zoals Corrie ten Boom dan zo mooi zei: ‘dat die zonden dan in een grote vijver terecht mogen komen waar dan het bordje bij staat: verboden te vissen.’

Feestmaand

We spraken wel over de ‘feestmaand’ maar letterlijk staat er ‘vastgezette stukjes tijd’ voor eeuwig, waar Adonai ons wil ontmoeten (Lev. 23). Zijn die apart gezette stukjes tijd alleen voor Israël bedoeld, of wat daarvan zichtbaar overgebleven is: het Joodse volk? Wat dan met hen die door Jehoshua, Jezus, met Israël verbonden zijn? We weten waar Hij vandaan komt en Jehoshua is niet los verkrijgbaar, Hij is niet los te weken als Jood van Zijn Bijbelse wortels.

Neem je Hem aan dan krijg je Zijn volk erbij of je dat nu wilt of niet. Dan zijn ook de Feesten van Adonai (Lev.23:1) jouw en mijn vastgezette momenten. Of toch niet? Moesten de gelovigen in Jehoshua hun eigen verzonnen feesttijden verzinnen, helemaal los van wat God persoonlijk instelde en Jehoshua van kinds af aan Zelf vierde…?

Tja… over de vorm van hoe te vieren kunnen we altijd nog spreken maar het is goed menen wij, om bij Zijn Tijd te blijven! Met Israël zeggen wij: Shanah tova, een goed en zoet jaar gewenst!

Yair en Karen Strijker van Studiehuis Reshiet maakten november 2013 met hun kinderen Ruth en Shmuel alija naar Israël.