Israëlische kinderen leven met angst voor Gaza-raketten

Een generatie Israëlische kinderen groeit in het gebied rond de Gazastrook op in bijna constante angst en de wereld is bijna doof voor hun kreten. De meeste Israëli’s zijn niet langer bereid om zulke ‘offers’ op het veronderstelde ‘vredesaltaar’ te brengen.

Het voortdurende conflict tussen Israël en de door Hamas bestuurde Gazastrook wordt vaak afgeschilderd als een scenario van het type Goliath-versus-David. Maar dat is de verkeerde analogie. Een dergelijke vergelijking zou alleen juist zijn als Goliath een vredeshandhaver was geweest die als primaire missie had om zijn volk te beschermen tegen niet-uitgelokte agressie.

Desalniettemin heeft de verdraaiing door de internationale mainstream media bereikt, dat de meeste mensen er nu van overtuigd zijn dat een militair superieur Israël, als reactie op het relatief onbeduidende afvuren van eigengemaakte raketten, een verarmde Gazastrook met gemak disproportionele vergeldingsmaatregelen oplegt.

Volgens zo’n verhaal zijn de arme Palestijnen de enige slachtoffers. Maar dat is, voor iedereen die objectief naar beide kanten van het conflict wil kijken, een gemakkelijk te ontkrachten mythe. Helaas beschrijven de internationale mainstream media dat niet vaak.

Toen dit weekeinde raketten uit de Gazastrook neervielen in de Negev-regio, was het hoofdonderwerp in Israël het lijden van de Israëlische kinderen die daar wonen. En niet alleen het trauma dat deze laatste ronde van terroristisch geweld veroorzaakt, maar ook de lange­termijn­effecten van het leven onder voortdurende dreiging.

‘Haar hele lichaam schudde, ze bleef op de grond liggen en bewoog niet, met haar handen op haar hoofd. Mijn meisje, het spijt me zo dat je dit moet meemaken,’ schreef Sara Dahan, een alleenstaande moeder uit de stad Sderot, nadat ze had gezien hoe de terreur haar 5-jarige dochter, Tahel, aangreep.

Het hartverscheurende bijschrift stond bij een foto van Tahel, die op de grond lag in een foetushouding, ondanks het feit dat ze al in de versterkte beschermde kamer van het gezin waren, die alle Israëlische huizen moeten hebben.

Nadat de foto viraal werd op sociale media, beschreef Sara aan het Ynet-nieuwsportaal de verontrustende toestand van haar dochter, die de meesten zullen herkennen als PTSS. ‘Je zou kunnen zeggen dat ze in deze situatie geboren is’, aldus Dahan. ‘Het breekt je. Het is niet gemakkelijk om je dochter zo te zien instorten en huilen. Er is niet veel wat ik kan doen. Houd haar gewoon vast, stel haar gerust, leg uit dat mama hier is, dat mama zorgt dat ze veilig is’.

Tahel zelf voegde eraan toe dat ze ‘altijd bang is’. En ze is niet de enige. Te midden van de raketaanvallen in het weekeinde vertelde de 7-jarige Adi Hajbi aan het Israëlische Channel 13 News dat ze in ‘constante angst’ leeft. ‘Ik denk er altijd aan hoe een raket gewoon op ons huis kan vallen en ik zal sterven.’

Deze twee kleine meisjes zijn representatief voor een hele generatie Israëlische kinderen die zijn opgegroeid in de schaduw van de door Hamas bestuurde Gazastrook, een explosieve terroristische enclave die tot nu toe niet adequaat is aangepakt uit angst om de delicate Israëlisch-Arabische relaties te verstoren.

Dit lied, geschreven door een locale leraar, is aan honderden kinderen binnen het bereik van de raketten uit Gaza geleerd, en helpt hen om te gaan met de angst en trauma’s die je krijgt wanneer je binnen 15 seconde dekking moet zoeken wanneer de sirene loeit.

– – – – –

Bronvermelding
Datum:   04-11-2019
Auteur:  Ryan Jones
Beeld:    Flash90
Website: http://www.israeltoday.nl/

– – – – –