ZELHEM | Terwijl in Europa een groeiende groep christenen de bijbelse feesten als Pesach en Sukkot (Loofhuttenfeest) ontdekt, laat de Israëlische voorganger Peter Tsukahira een kritisch geluid horen. “Het is goed je te verdiepen in de geestelijke betekenis van de feesten. Maar als we dit niet op een goede manier toepassen, lopen we het gevaar een sekte te worden.”
Tsukahira was hoofdspreker op het jaarlijkse Israëlweekend van de Internationale Christelijke Ambassade Jeruzalem (ICEJ) op conferentiecentrum de Betteld. Ook sprak hij er tijdens een workshop met Nederlandse voorgangers. In het dagelijks leven is hij voorganger van de Messiaanse gemeente Kehilat HaCarmel in Haifa.
Aan de hand van I Korinthe 9:19-23 legde Tsukahira uit hoe de apostel Paulus zelf omging met dit soort discussies. Hij schrijft dat hij een Jood voor de Joden werd om hen te winnen. Voor degenen die zonder wet zijn (heidenen) werd hij als zonder wet om hén te kunnen winnen, met behoud van het naleven van de ‘geest van de wet’ (Rom 8) van Christus.
In die ‘geest van de wet’ zit voor Tsukahira de sleutel tot een ontspannen manier om met de discussie over gebruiken en feesten om te gaan. “De rechtvaardige eis van de wet wordt vervuld in ons die niet naar het vlees wandelen, maar naar de Geest, zegt Romeinen 8:4.”
“Ondanks de heidense oorsprong van Kerst, is het de gelegenheid bij uitstek om over Hem te vertellen.”
Volgens Tsukahira geeft dat de vrijheid aan christenen om wel of geen bijbelse feesten te vieren. “Als ik in Israël ben, hou ik de sabbat. Ook vier ik daar de Bijbelse feesten omdat dit de nationale feestdagen zijn. Wij volgen de Bijbelse feesten omdat we ons volk willen bereiken. Als ik in Nederland zou wonen, zou ik Kerst vieren omdat dit door iedereen wordt begrepen als de geboortedag van de Messias. Ondanks de heidense oorsprong van dit feest, is het de gelegenheid bij uitstek om over Hem te vertellen.”
In zogeheten ‘messiaanse kringen’ in Nederland wordt het vieren van Kerst gezien als een vermenging van het bijbelse geloof met afgoderij. Men valt over de datum van 25 december omdat die is gebaseerd op het heidense feest van de zonnewende en de verering van de zon en andere afgoden.
Tsukahira vertelde in zijn toespraak tijdens het Israëlweekend: “Als je Kerst eruit gooit, ontneem je jezelf de gelegenheid om mensen te bereiken. Paulus zegt: ik mag alle dingen mag doen, ik ben vrij. Want als ik de Geest gehoorzaam, ben ik vrij. Maar ik beperk mijn eigen vrijheid opdat ik andere mensen kan bereiken.”
Sekte
Volgens Tsukahira is het goed je te verdiepen in de geestelijke realiteit van de feesten, maar is het niet goed om een christelijke gemeente te verlaten omdat zij de feesten niet vieren. “Natuurlijk zijn het de feesten die van de lippen van God komen. Nieuw leven begint te vloeien als we als Kerk weer in verbinding komen met onze wortels. Maar dan moeten we niet in aparte groepjes isoleren van de rest van de Kerk.”
Hij vindt kerkverlating daarom niet goed. “Wordt geen sekte die los van alle kerken apart staat. De geestelijke waarheid van de feesten is te groot om door enkele hobbyisten op zichzelf te worden beleefd. Het is bedoeld om de hele Kerk te revitaliseren.”
“Messiaanse Joden zullen nooit hand-in-hand met orthodoxe Joden naar die Tempel oplopen.”
Als messiaans voorganger van Japans-Amerikaanse origine neemt Tsukahira een bijzondere plek in binnen Israël. Hij is betrokken bij verzoening van Joden en Arabieren die elkaar vinden in de Messias. Daarnaast kent hij de vijandigheid binnen het jodendom tegenover Joden die geloven dat Jezus de Messias is. En dat maakt het gesprek met christenzionisten ook weer lastig omdat zij op goede voet staan met orthodoxe Joden.
“Veel evangelische christenen lopen weg met de orthodoxen die bezig zijn met plannen voor de herbouw van de Tempel. Het Tempelinstituut krijgt veel geld van evangelische christenen. Maar wij als messiaanse Joden zullen nooit hand-in-hand naar die Tempel oplopen. Wij hebben geen tempel meer nodig om te bidden en te offeren, want Jezus is ons Offerlam, voor eens en voor altijd.”
sjofar
Sommige christenen hebben een romantische liefde voor Israël: het blazen van de sjofar of andere Joodse gebruiken. “Een zekere mate van romantiek is mooi in de liefde voor het land en volk Israël, maar deze romantische liefde moet uitgroeien tot een volwassen liefde. Israël is een zondige natie, ook al heeft God het na 2000 jaar teruggebracht in het land. En de mensen die hier het best de sjofar kunnen blazen en de gebeden kunnen uitspreken, zijn de grootste vijanden van de Messiaanse gelovigen.”
Tsukahira nodigt christenen van harte uit om messiaanse gemeenten in Israël te bezoeken en te ondersteunen.
Een paar dingen: 1. In NL is toch al het evangelie gebracht? Misschien zitten de mensen wel te wachten op geestelijke groei in plaats van die eeuwige pampers zoals kerstfeest.
2. Kerstfeest zouden we ook kunnen hervormen, zeker als we beseffen dat het ‘een beperking is van de eigen vrijheid in de messias’. Waarom moeten we per se Jesjoea’s geboorte herdenken als we ook zijn optreden en intocht in Jeruzalem zouden kunnen vieren?
3 In Korinthe is een heel andere discussie gaande, niet te vergelijken met nu.
4. Waarom moeten bijbelse feesten volmaakt gevierd worden? Dat hoefde zelfs in de Tora niet. Loofhuttenfeest vieren in ballingschap helpt ons juist onze onvolmaaktheid beseffen en onderwèg te zijn naar Gods Koninkrijk.
Hoewel ik de insteek van liefde tot de volken van Tsukahira erg waardeer, denk ik dat we 2000 jaar ná Paulus wel eens mogen erkennen dat het evangelie inmiddels wel verspreid is, en dat we zindelijk mogen worden en groeien naar volwassenheid. Dan wordenbwe geen sekte, want dat heeft niets met bepaalde gebruiken of tradities te maken, maar alles met heteronomie en macht en manipulatie