Isra‘Elvriendelijke bespreking Romeinenbrief

Sja’oel (Paulus) schreef zijn langste brief aan Romeinen. Ds. Henk Poot (Christenen voor Israël) geeft zijn kijk erop. Wat komt daarin naar voren?

Boekanalyse
Poot is emeritus predikant PKN en theoloog. Hij heeft al diverse boeken geschreven.

Na een voorwoord volgt een lange inleiding (acht hoofdstukken) en daarna zijn bespreking van het Bijbelboek in 25 hoofdstukken. De meeste aandacht wordt gegeven aan het inleidend hoofdstuk over Joden & heidenen (H2) en aan de bespreking de hoofdstukken 4, 9 en 11 uit de Romeinenbrief. In enkele voetnoten gaat hij broninformatie en achtergrondinformatie. Het boek heeft een literatuurlijst. Bijbelteksten komen uit de Herziene Statenvertaling (HSV) tenzij anders aangegeven.

Poot bespreekt eigen bevindingen en dat van anderen, zoals van Augustinus, Barth en Buber. Volgens hem is de Romeinenbrief geen dogmatisch geschrift, maar een pastorale handreiking die sterk bepaald zou zijn door de context van Rome. Daarom zou Paulus ook Grieks-Romeinse literatuur citeren.

De brief gaat volgens hem over de voorwaarden waaronder de volkeren toetreden en wat hun houding tot de Joden moet zijn. Volgens Poot wilde Paulus, die hij de titel rabbi toeschrijft, dit laatste corrigeren. Maar ook hun zelfbeeld als vermeende “sterken”.

Poot wijst op de karakteristiek schrijfwijze van Paulus; een pedagogisch/onderwijzend Joods-filosofische redevoering. Zo zou hij ook in deze brief een fictief persoon – een Jodengenoot – opvoeren waartegen hij spreekt met een onderwijzend doel.

Evaluatie
Dit is een goed toegankelijke evangelikale bespreking (geen Theologische exegese) van de Romeinenbrief. Een kijk overeenkomstig de visie van Reformatorisch-Evangelische organisatie Christenen voor Israël.

Helaas is deze kijk te positief over Isra‘El. Poot trekt opmerkelijk genoeg soms wel rake, juiste conclusies, zoals dat Paulus nooit een christendom heeft gesticht. Christendom is immers in de tweede eeuw ontstaan uit misbegrip van het Jodendom en verkeerde interpretatie van de Bijbel. Maar die conclusies zijn/lijken soms strijdig met zijn eigen kijk. Meest twijfelachtig is, dat volgens Poot de Romeinenbrief tijd en context gebonden zou zijn. Dat breekt de autoriteit van de Bijbel af.

Typisch is het traditioneel-protestantse principe van een passief geloofsleven. Menselijk geloof zou niet centraal moeten staan, maar het vermeende geloof van de Here Jezus. Maar hoe relevant is dat als Hij deelgenoot is van de vermeende Drie-enigheid?

Een ander punt is een Twee-Godsvolkentheorie. Isra‘El zou een andere Weg (Torahnavolging) gaan dan de volkeren. Heel het Joods volk zou Gods volk (uitverkiezing) en in Gods verbond besloten zijn, ondanks dat zij grotendeels seculier zijn. De concepten Isra‘Els ‘rest’ en de galoet (verstrooiing) worden nauwelijks geadresseerd. Ook niet het voorwaardelijke verband van de Here Jezus met Gods volk (Jh 14:6). Hij geeft toe dat dit op Alverzoening van Isra‘El lijkt, maar ontkent die gelijkstelling toch.

Niet-Joden zouden buiten Gods verbond staan! Maar hoe kunnen dan beiden (Joden en niet-Joden) deelhebben aan Zijn heil wat volgens de Bijbel verbondsvoorwaardelijk wordt toebedeeld?!

Het is onbegrijpelijk dat dit ‘dikke’ studieboek geen zoekregister heeft. Dit boek wordt aangeraden.


Poot, H., Intocht. De brief aan de Romeinen. 2023, Scholten, Zwolle, 468 pagina’s, € 18,95, ISBN: 9789083355054.