Streven naar juiste verslaglegging Gaza-oorlog

Er is een toenemende dwang zich tegen Israël als rechtmatige eigenaar van het beloofde Land te keren en de kant van ‘Arabische’ terroristen te kiezen. Het lijkt op het sentiment voor verzet van de zwakke ten opzichte van de sterke, waarvan politiek links de voorvechtersrol claimt. Gilad Perez streeft in zijn boek ‘Hummus en Hamas’ naar neutrale, genuanceerde en zuivere verslaglegging van de Gaza-oorlog. Hoe doet hij dat?

Boekanalyse
Perez is vader-Jood (moeder ‘christelijk’) en onlangs afgestudeerd als journalist. Aanvankelijk had hij weinig interesse voor het Midden-Oosten, maar toen dat toch werd gewekt vestigde hij zich in Tel-Aviv. Kort daarna vond de aanslag plaats op de Staat Israël (7 oktober 2023). Hij ging toen aan het werk voor het AD (Algemeen Dagblad) als verslaggever van de oorlog die erop volgde.

Na een Voorwoord beschrijft Perez die zogenoemde Gaza-oorlog in zeven delen. De meeste aandacht besteedt hij aan de selectiviteit en partijdigheid van de media, vooral van die in het Midden-Oosten. Het boek sluit af met een Nawoord, een Bibliografie per deel en een zoekregister. Een zwart-wit landkaart van het beloofde Land is opgenomen.

In het boek staan zijn interviews met Palestijnen in de Gazastrook, op de zogenoemde Westbank en in de Staat Israël. Maar ook met Joodse familieleden van gegijzelden en andere Israëli’s. Verder ook met Israëlische en Palestijnse journalisten.

Evaluatie
Dit is een persoonlijk journalistiek verslag van de oorlog van Israël tegen diens vijanden, dat zich niet beperkt tot de Gazastrook, maar zich ook uitstrekt naar Libanon (Hezbollah), Syrië, Jemen (Houthi’s) en Iran. De hoofdaandacht gaat wel naar de Gaza-oorlog.

Perez worstelt openlijk met zijn gebrek aan ervaring, maar vooral met zijn zoektocht naar kwalitatieve en juiste journalistiek. Hij ziet in dat zijn neutraliteit als Joods journalist ook moeilijk is. Vooral in gesprek met Palestijnen. Toch streeft hij ernaar beiden kanten van het conflict genuanceerd en evenredig te belichten en ‘vredesjournalist’ te zijn.

Met dit laatste neigt hij overduidelijk naar links, want volgens hem zou ‘vrede’ door mensen gemaakt moeten worden. Nergens in zijn boek geeft hij ervan blijk dat dit eventueel ook van God is te verwachten. Het is merkwaardig dat het religieuze element van deze oorlog onbenoemd blijft of een ‘blinde vlek’ voor hem is, terwijl religie toch overduidelijk een hoofdbestanddeel ervan is.

Perez gebruikt echter wel steeds de christelijke termen “Heilige Land” en “Heilige stad” (Jeruzalem). Ook merkwaardig is dat hij de tot nu toe nog betwiste gebieden “Palestijns land” noemt en daardoor Israël als “bezetter” beoordeeld. Maar feitelijk zijn Palestijns land noch Palestijnen steekhoudend erkend en zijn deze gebieden allang toegevallen aan de verantwoordelijkheid van de Staat Israël.

Israël gunt deze niet-Joden tot nu toe een zekere zelfbeschikking. Zij geven er echter herhaaldelijk blijk van dat niet te appreciëren of te kunnen verzilveren. Ze plegen voortdurend ernstig gewelddadig terreur tegen Israël, die dan genoodzaakt is daarop te reageren.

Dit boek wordt aangeraden.


Perez, G., Hummus en Hamas. Een Marokkaans-Joodse vredesjournalist in oorlogstijd. 2025, Prometheus, Amsterdam, 230 pagina’s, € 20,99, ISBN: 9789044657043.