De Nieuwe Poort is gebouwd in 1887 of 1889, en is daarmee de nieuwste poort van Jeruzalem. In het Hebreeuws heet hij השער החדש HaSha’ar HeChadash, en in het Arabisch الباب الجديد Al-Bab al-Jedid. Hij bevindt zich aan de westkant van de noordelijke muur.
De Nieuwe Poort is uniek vergeleken met de andere toegangspoorten naar de Oude Stad, het is de enige die geen deel uitmaakt van de huidige hoofdstructuur van de muren, die in de 16e eeuw werden gebouwd. Het is de hoogst gelegen poort van de Oude Stad.
De Nieuwe Poort werd gebouwd door de Ottomanen op verzoek van christelijke priesters en onder druk van de Franse ambassadeur in Istanbul. Hun verzoek was om de toegang te vergemakkelijken tussen de katholieke instellingen binnen de muren en de Franse katholieke instellingen buiten de muren, zoals het Saint-Louis ziekenhuis, dat werd opgericht in 1851, en het indrukwekkende hostel Notre Dame, die beide onderdeel waren van de Franse compound buiten de muren.
Machtsstrijd
Het klinkt als een eenvoudig en logisch verzoek, maar er zat een machtsstrijd achter tussen verschillende Europese machten. De Europese infiltratie in het grondgebied van het Ottomaanse (Turkse) Rijk in de 19e eeuw, vooral in het Land Israël, weerspiegelde een strijd tussen de Europese mogendheden om prestige, invloed en buitenposten in het land.
Israël heeft als het Heilige land een bijzonder karakter, en trok daardoor de speciale aandacht van diverse groepen christelijke gelovigen. Dat heeft de grootmachten ertoe aangezet hun belangen in het land Israël en vooral in Jeruzalem te bevorderen door middel van verschillende met religie verbonden activiteiten, zoals het zoveel mogelijk stimuleren van pelgrimstochten vanuit hun landen naar het Heilig Land. Dit leidde tot een situatie waarin elk van de grootmachten een andere christelijke religieuze groep steunde.
De Russen verklaarden zich bijvoorbeeld beschermers van de belangen van de orthodoxe Grieken in het land Israël, terwijl de Fransen zichzelf presenteerden als beschermers van de katholieke en Latijns-Amerikaanse gelovigen. Met andere woorden, elke prestatie van de Grieken in concurrentie met de Latino’s werd ook gezien als een prestatie van de Russen tegenover de Fransen, en omgekeerd.
Vanaf het midden van de 19e eeuw kreeg de strijd een zichtbaarder karakter toen de grootmachten – vooral Frankrijk, Groot-Brittannië, Duitsland en Rusland – begonnen met het kopen van land en het oprichten van diverse instellingen om hun religieuze stromingen te dienen. Dat gebeurde vooral in Jeruzalem, maar ook in andere steden. De Franse compound is het resultaat van de eerder beschreven strijd.
Aan de Franse kant was de Franse baron-Amedee de Piellat degene die in het laatste kwart van de 19e eeuw en in het eerste kwart van de 20e eeuw aandrong op de aankoop van land en de oprichting van Franse instellingen. Hij was een van de meest prominente figuren achter de Franse katholieke instellingen, die tot op de dag van vandaag invloed hebben op de structuur van de stad Jeruzalem.
Rechte poort
In tegenstelling tot sommige andere poorten is de ingang van de Nieuwe Poort recht, en deze heeft geen bocht van 90 graden die bedoeld is om indringers in de stad af te remmen. Deze poort werd 400 jaar na de andere poorten gebouwd, toen een ingang met een bocht niet meer zo effectief was door het nieuwe type wapens dat in die tijd bestond. Opmerkelijk is ook, dat de poort geen versieringen heeft, die kenmerkend zijn voor de andere poorten.
De Nieuwe Poort werd gesloten tussen 1948 en 1967 omdat de wapenstilstandslijn (de ‘groene lijn’) tussen Jordanië en Israël er vlakbij liep. Na de Zesdaagse Oorlog, toen Israël Oost-Jeruzalem en de Westbank (dat is Judea en Samaria) veroverde in een verdedigingsoorlog, werd de poort heropend en hij ligt nu op een centrale route in Jeruzalem.
Bron: Historical Sites in Israel, ook de foto.
Wees de eerste die reageert op "Archeologie: Jeruzalems poorten (15) Nieuwe Poort"