Negen keer ben ik nu in Israël geweest en elke keer als ik er ben, verbaast het me weer; wat een hoeveelheid geschiedenis heeft dit kleine landje! Archeologische opgravingen zijn nog steeds in volle gang en het zal voorlopig nog wel even doorgaan. Als ik alleen al denk aan de opgravingen in Jeruzalem, rond de Tempelberg en de City of David.
Daar word ik enthousiast van! Er wordt steeds meer ‘bewijs’ van de betrouwbaarheid van de Bijbel naar boven gehaald, of de wereld het nu wil weten of niet. Tot aan vandaag de dag toe worden allerlei veelzeggende voorwerpen gevonden en allemaal schreeuwen ze één ding: dit land is het Bijbelse Israël!
Misschien is mijn favoriete plek in Israël wel de ‘City of David’. Ik weet niet wat het is, maar de wetenschap dat dit de plaats is waar David en Salomo hebben geregeerd, waar ze hebben verlangd een huis voor God te bouwen en waar David heeft uitgezien naar de dag dat ‘alle volken zullen komen en zich voor God zullen neerbuigen’ (Psalm 86:9), dat is indrukwekkend. De geschiedenis die aan de ene kant zo ver weg ligt (3.000 jaar geleden), is tegelijkertijd ook zo dichtbij. Ik voel me verbonden met David, met zijn verlangen om voor God een huis te bouwen, met zijn vaste hoop dat alle volken zouden komen om zich voor Hem neer te buigen in Zijn heilige tempel.
En hier heeft hij geleefd. Hier aan de noordkant van de stad van David was zijn paleis. Hier keek hij uit over de bergen van Jeruzalem. Hier ging hij ‘s avonds, zo stel ik me voor, het dak op om te genieten van de avondkoelte, zoals je die nu nog zo vaak kan beleven in Jeruzalem. Maar hier was de verleiding ook dichtbij, in het verhaal met Bathseba. Hier, vanaf zijn paleis, heeft hij het water in de beek Kidron horen vloeien.
De beek, die zijn verre kleinzoon Jezus 1.000 jaar later zou oversteken, voordat Hij moest lijden in Gethsemané. En hier, aan de westkant van de stad van David, trokken in latere tijd de mensen op richting de tempel. Vanaf de vijver van Siloam, beneden in de stad, gingen zij over de vele traptreden omhoog. Deze traptreden zijn overigens nu ook helemaal blootgelegd.
Ja, er zijn zoveel indrukken op te doen rondom de stad van David. Het is een heerlijk gevoel waarin ik Gods aanwezigheid ervaar. Juist omdat God deze stad heeft uitgekozen en gezegd heeft: ‘Hier wil ik wonen, dit zal mijn rustplaats zijn tot in eeuwigheid!’(Psalm 132:14) God houdt van deze stad, en daarom begrijp ik ook waarom ik zoveel van deze stad houd. Ik zie uit naar de vervulling van alle prachtige beloften over Jeruzalem uitgesproken.
Ondertussen leven we in een wereld waar satan probeert om alles wat Joods is te vernietigen. Zo ook de geschiedenis van Jeruzalem. Hij weet heel goed dat Gods reddingsplan voor deze wereld via de Joden en Jeruzalem loopt. Het is bizar dat de VN-organisatie UNESCO onlangs heeft verklaard dat de tempelberg geen Joodse historie heeft. Als je alle Joodse opgravingen ziet, is het haast lachwekkend om zoiets te beweren, ware het niet dat dit aangeeft hoe zwart/wit de strijd is, het is een strijd van de waarheid tegen leugen. Mogen wij waardige lichtdragers zijn van de waarheid, die uiteindelijk overwinnen zal!
Wees de eerste die reageert op "De Stad van David komt tot leven"