Palestina mist Arabische roots

Herzl (1860-1904), een van de belangrijkste grondleggers van het zionisme, ging in zijn boek ‘De Jodenstaat’ ervan uit dat zijn volk in een leeg land zou gaan wonen. Dit wordt tegenwoordig heftig betwist. Joden zouden de ‘Arabische’ inwoners hun land afpakken. Geert Benedictus heeft hierover het boek ‘Israël/Palestina-Het lege Land’ geschreven. Wat stelt hij vast?

Boekanalyse
Benedictus was directeur van een bedrijf. Volgens hem is Israël het meest omstreden Land voor wat betreft de rechtmatige eigenaar. Hij stelt echter dat na de 2de eeuw het feitelijk verlaten werd en dat het pas vanaf het einde van de 19de eeuw weer werd bevolkt. Gods Hand zou te zien zijn in ogenschijnlijk puur seculiere zaken. Dit boek zou de lezer stof geven, waarmee die nog jaren vooruit kan.

Na een voorwoord beschrijft hij het onderwerp in 11 hoofdstukken. De langste hoofdstukken gaan over de verlatenheid van het land (H5), het Mandaatgebied Palestine (H8) en wonderen over en weerstanden tegen het Joodse volk (H11). De tekst is voorzien van enkele zwart-wit grafieken, landkaarten en voetnoten met diepte-informatie. Het boek wordt afgesloten met een vijftal bijlages en een literatuurlijst.

Dit boek is ontstaan naar aanleiding van lezingen hierover samen met zijn vriend, dominee Koppe. Het is geen wetenschappelijke uiteenzetting, maar wel gebaseerd op feitenonderzoek. Hij geeft zo weinig mogelijk theologische duiding en voert maar sporadisch Bijbelteksten op die uit de Herziene Statenvertaling (HSV) komen, tenzij anders aangegeven.

Na de Bar Kochba-opstand (132-135) zou het Land zeer dunbevolkt zijn geraakt. Onder de weinige inwoners zouden nog steeds enkele Joden zijn. Tijdens de Oost-Romeinse tijd, na de verovering door Arabische moslims, de Kruisridderperiode en de Ottomaanse periode, van 395-1917 dus, zou het Land verwaarloosd en ongecultiveerd gebied zijn gebleven. Er zouden eeuwenlang maar weinig moslims in het Land hebben gewoond. Er waren plaatsen met hoofdzakelijk Joodse inwoners of met hoofdzakelijk christelijke, zoals Nazaret.

Aan het einde van de 19e eeuw brak een massale ‘Arabische’ immigratierace uit die begon rond de tijd van de eerste golven van Joodse immigranten naar het Land. Er ontstonden al snel ernstige spanningen en onderling geweld. In de 20ste eeuw verkochten de niet-Joodse landeigenaren hun gronden in Palestina aan het Joods Nationaal Fonds (JNF) en aan Joodse particulieren. Zo kwam het Land rechtmatig in Joods bezit. Lang voordat de internationale gemeenschap dit Land als Joods tehuis aanmerkte.

Toen de Britten het gebied veroverde op de Ottomanen (1917) begon hun typische dubbelzinnige, onbetrouwbare mandaatbeleid gericht op eigen belangen. Dit lokte Joods en ‘Arabisch’ verzet tegen hen uit. Het werd zo erg dat ze hun Mandaat opgaven (1947). Benedictus concludeert: “Er is geen enkel verband tussen het Land bijgenaamd Palestina en ‘Arabieren’.

Evaluatie
Dit is een belangrijk en goed leesbaar boek over de voorgeschiedenis van de Staat Israël. Er zouden weinig Bijbelteksten in staan, maar die erin staan zijn lang.

Dit boek heeft echter geen enkel zoekregister, maar is wel een must-have.


Benedictus, G., Israël/Palestina – Het lege Land. 2024, De Pinne, 120 pagina’s, € 17,95, ISBN: 9789403769417.